یادداشتی از اشک دل:

 خوش آن مسلم که هیچ از خود نرنجاند دلِ هنـــدو

خوش آن هندو که میگوید خــــــداحافظ مسلمان را  «»

خداوند شاهد است، هر باریکه در رابطه با غضب جایگاه ی آتشسپاری میت افغانهای هندوباور و سیکهـ ها، حرفی می شنوم ویا مطلبی میخوانم، اشک بر دیدگانم حلقه می زند و در حیرت می افتم که مرز حرص و دنیاطلبی تا کدام حد انسان خاکی را خٌرد و فرود می آورد.

شمشمان بومی های افغانهای هندو، به همان پیمانه کهن اند که ریشهء تاریخی باشنده گان اصلی وطن آبایی مان.

 به بیان دیگر این ضرورت و نیازمندی مانند پیداوار اصلی این سرزمین یعنی هندوباوران افغانستان قدامت تاریخی دارد. جای گمانه زنی نتواند بود که اسناد ملکیت شمشمان بومی ها، نزد هندوان موجود اند ولی کجاست چشم بینا و گوش شینوایی ؟

جایگاه ی آتشسپاری قلعچه بیشتر از یک قرن پیشینه دارد و ملکیت شخصی وزیر مالیه ی دولت اعلیحضرت امان الله خان غازی، شادروان دیوان نرنجنداس میباشد که آنجا را به منظور به جا آوردن مراسم فرجام زندگی به همباورانش هدیه کرده بود.

این نویسندۀ جگرخون حاضر است که به پروردگاریکتا، سوگند یاد کند و در شاهدات خورشید و مهتاب ادعا کند که هرگز هنگام اشتراک در مراسم آتشسپاری میت هندوباوران و سیکهـ ها، بوی بدی به مشامش نرسیده و احساس تعفن نکرده. چون شعله های آتش چنان قوی و نیرومند میباشند که فرصت همچو شکوه یی بیجا و بی اساس به هیچ کسی دست نمیدهد.

درواقع در پسمنظر این باورستیزی و ستیز با دگر اندیشها، دست مافیای غضب زمین که از دایره وارسی دولت خارج است کار میکند. ورنه به سادگی پرسش به عمل می آید که در روند بیشتر از یک سده چرا یک باشنده ی قلعچه از بوی بد ! یا دود شمشان بومی به ارگان های پیشینهء قدرتمند شکایتی نکرد.

از پروردگارعالمیان میخواهم که با قدرت و مهربانی خویش این مشکل افغانهای هندوباور و سیکهـ را رفع فرماید. البته این دعا و استدعا این آرزومندی را نیز همراه دارد که:

خداوندا ! مگذار تا همچو دشواری و برخوردی برای افغانهای مسلمان و هنــــــدوباور، سیکهـ ، زردشتی، عیسوی ... هنگام خاکسپاری و آتشسپاری متوفیای شـــان در غربت پیش آید.  ورنه درین دربدری اجبــــاری بر جنــــازه و میت مان چه رخ خواهد داد، خــــود بهـــــــتر میـــــدانی.

                                                         آمین یا رب العالمین.
 

                                                               ایشور داس

- این بیت از شاعر گرامی شادروان شایق جمال، است.

هندوان براى سوختاندن ميت شان محل مناسب ندارند

خواجه بصير احمد 24 اکتوبر سال 2009 ساعت 09:35

آژانس خبرى پژواک ،٢ عقرب ١٣٨٨

شمارى از باشنده گان هندوها وسکهـ  در کابل و کندهار ميگويند که از نبود شمشان (محل آتشسپاری) رنج  ميبرند و مجبورند اجساد شان را به ولايات ديگر و حتى آنطرف مرز انتقال دهند .

به اساس ارشادات مذهبى اين گروه ، کسانيکه بيشتر از دو سال عمر داشته و  فوت کنند... جسد شان  سوختانده ميشود و اجساد اطفال نوزاد، دفن ميگردند .

هندوان و سکهـ  که از  قرنها بدينسو  در پايتخت و ولايات مختلف افغانستان زندگى ميکنند و تابعيت اين سرزمين را دارا اند؛ د راين اواخر به مشکلات  محل آتشسپاری میت مواجه هستند .

ديان انجان، منشى سراسرى شوراى هندوان و سکهـ در کابل  به  آژانس خبرى پژواک گفت که از چهار سال بدينسو به نبود شمشان در کابل و کندهار مواجه اند. 

 قرار معلومات موصوف ،  از ١٢٠ سال بدينسو ، مرده هايشان  را در شمشان  قلعچه شهر کابل ،  مى سوزانند ، مگر اکنون   باشنده گان محل ، آنها را  اجازه نميدهند . 

 وى ميگويد که اکنون اجساد  را به  ولايات  غزنى ، خوست، ننگرهار  و يا شهر   پشاور  پاکستان منتقل مى نمايند.

وى علاوه کرد که اين مشکل را چندين بار با  مقامات  رياست دولت ،شاروالى کابل ، پوليس ، حج اوقاف ،پارلمان و غيره درميان گذاشته؛ ولى تا کنون محل مناسب به آنها در نظر گرفته نشده است.

قرار معلومات اوتارسنگهـ  سناتور  انتصابى در مشرانو جرگه، آنها در سال ١٣٨٤ اجساد دو تن را که  در کابل فوت نموده بود به خوست، دو جسد ديگر را يکسال بعد از آن  به شهر جلال آباد و دو جسد ديگر را در سال ١٣٨٦ به غزنى، غرض سوختاندن  انتقال داده اند  .

 وى ميگويد که جسد مردى که دو هفته قبل  فوت نموده بود نخست به شمشان قلعچه انتقال داده شد؛ اما به ممانعت مردم رو برو گرديدند  که بالاخره از مجبوريت در يکى از دشتهاى  ولسوالى چهار آسياب کابل آنرا سوختاندند.

اوتار سنگهـ  مى افزايد که اين تنها مشکل باشنده گان شهر کابل نيست، بلکه در کندهار نيز به همچو مشکلات روبر اند و حتى از طرف بعضى مر دم توهين نيز ميشوند.

 قرار اظهارات او تار  سنگهـ آنها با جمع از نماينده گان شان  درسال ١٣٨٢ با حامد کرزى ملاقات کردند و ايشان به اساس فرمان ،  شاروالى کابل را موظف ساخت تا به هندوان  و سکهـ زمين بدهند؛ اما تا هنوز برايشان داده نشده است.

به گفته موصوف سال گذشته به آنها محلى در مر بوطات پلچرخى کابل داده شده بود؛ ولى بعدا  معلوم شد که اين زمين   مربوط به اقوام کوچى ميباشد .

به گفته وى،  ٣ هزار فاميل هندو وسکهـ در سال ١٣٨٤ در پايتخت و ولايات مختلف زندگى داشتند  مگر بنا برمشکلات گوناگون ١٠٠٠ آن  دو باره به هند برگشت نموده است .  

 او تار سنگهـ ميگويد که به آنها در سال ١٣٨٢ از طرف وزارت ارشاد ، حج و اوقاف ١٠ جريب زمين وعده شده بود؛ اما تا هنوز برايشان داده نشده است .

جگندر سنگهـ يکى از باشنده گان کارته پروان که در ده افغانان عطارى دارد ، ميگويد که يک سال قبل خسر ش فوت نموده بود و باشنده گان قلعچه به آنها اجازه سوزاندن ميت  را نميدادند . 

وى افزود که  بعد از تظاهرات و  به زور پوليس آنها  ميت شان را  در محل يادشده سوختاندند. 

وى  به آژانس خبرى  پژواک گفت که آنها تابعيت افغانى دارند و در اين کشور، از قرنهاى  متمادى   زنده گى ميکنند و بايد حقوق شان تامين گردد .

بسن سنگهـ يکى از باشنده گان شهر جلال آباد که در شهر کابل دکاندارى ميکند ؛ ميگويد که دو ماه قبل  برادرش در کابل فوت نمود و آنها بنا برنبود هندو سوزان [محل آتشسپاری میت] جسدش را به شهر جلال آباد انتقال دادند .

  اما وى مى افزايد که اکثريت خانواده ها توان انتقال اجساد را ندارد و با مشکلات جدى رو برو اند .

 رول سنگهـ سخنگوى درمسال شهر جلال آباد به  آژانس خبرى پژواک گفت که آنها در اين شهر مشکل نبود شمشان  را ندارد .

  به گفته موصوف آنها در بهسود جلال آباد ٨ جريب زمين دارند که در همان جا اجساد را ميسوزانند و به مردم نيز مزاحمت نمى شود .

  انجنير عبدالا حد واحد معين فنى و ساختمانى شاروالى کابل به آژانس خبرى  پژواک گفت که آنها به هندوان  و سکهـ محلى را در ساحه تنگى پلچرخى   تعيين کرده اند ، و ملکيت دولت است ...نه از کوچيها  .

  وى افزود که هيچکس حق ندارد در اين منطقه مانع سوختاندن اجساد  هندوان  شوند .

 وى از هندوان  وسکهـ خواست تابه معينيت فنى وساختمانى شاروالى کابل مراجعه نمايند تا شاروالى کابل زمين يادشده را رسما به آنها بسپارند .

 اما عبدالواحد قانع مسوول دفتر مطبوعاتى وزارت حج اوقاف به آژانس خبرى  پژواک گفت که آنها در مورد وعده ده جريب زمين به هندوان، هيچ معلومات ندارد.

 وى به آژانس خبرى  پژواک گفت که  هر گاه هندوان   در مورد کدام سند دارد به وزارت مراجعه نمايند تا زمين در اختيار شان قرار داده شود.  

شمارى از باشنده گان قلعچه شهر کابل تاييد ميکند که در اين منطقه، قبلا محل بنام هندو سوزان وجود داشت .

 اما آنها ميگويند که حال تراکم نفوس زياد شده و مردم نمى خواهند در نزديکى منازل شان اجساد سوختانده شود .

اسد الله يک تن از باشنده گان قلعچه به آژانس خبرى  پژواک گفت که زمانيکه هندو ها ميت را به آتش ميکشند؛ بوى توليد ميشود... که در چهار اطراف کس نفس کشيده نمى تواند .

 به گفته وى قبلا در منطقه منازل رهايشى کم بود و ساحه را زمين هاى زراعتى احتوا کرده بود؛ اما حال تمام زمين به منازل تبديل شده .

حاجى محمد حسن يک تن از  باشنده گان ديگر قلعچه ميگويد که دود که از سوختاندن ميت بالا  ميشود ؛سبب مريضى مردم ميشود .

وى گفت : (( سوختاندن گوشت انسان چه بوى بد دارد ! ))

ذبيح الله وکيل گذر منطقه قلعچه  ميگويد که مردم منطقه چهار سال قبل به هندوان  يکسال وقت داده بود تا براى هندو سوزان  محلى را دريافت نمايند .

 وى افزود : ((     وقتيکه کسى از هندوان  و سکهـ فوت ميکند؛ آنها در فکر هندوسوزان ميشوند قبل از آن در فکر هندوسوزان نميباشند .))

طبق رسوم،  هندوان  و سکهـ بعد از اينکه ميت رابه آتش ميکشند فردا ى همان  روز خاکستر جسد را  بيرون و  درکوزه گلى و يا مسى مي اندازند و آنرا  به درياى گنگا ( درياى مقدس هندوان  که در هندوستان موقعيت دارد )  انتقال ميدهند  و در همان دريا مى اندازند

هندوان  بعد از سوختاندن جسد، در درمسال تا سه روز فاتحه گيرى  و دعا خوانى  دارند و به اشتراک کننده گان مراسم در درمسال  غذا چون ( برنج ، دال و  لوبيا) داده ميشود .

http://www.pajhwok.com/viewstory.asp?lng=dar&id=83581

((|))((|))((|))((|))((|))((|))

 [ شمارهء 58ام، سال سوم، 01.10.2007] ویژه نامه ی این بیچاره گی

((|))((|))((|))((|))((|))((|))