|
درماه مارچ سال2002م ، باسقوط طالبان وانتصاب آقای کرزی دردولت موقت ،
باخوش بینی های بیش ازحد ، شعری سروده وبحیث یک وطنداردور از وطن خواهشاتی
از ایشان نموده بود م که ازان دوره و ازان خواهشات پوره هفت و نیم سال
می گذرد وماشاهد فرازها ونشیب های فراوانی درین دستگاه پرماجرا ، زیرنام
انتقالی وانتخابی بوده ایم .
اینک همانطوریکه به فارغان پوهنتون کابل گفته بود ، « ایلا دادنی نیستم »
براستی ایلا نداد و یک باردیگر در این مقام مقرر شد و من هم به این مناسبت
شعری سروده وهمراه باشعر چند سال قبل یکجا تقدیم دوستداران شعر و ادب می
نمایم تا وجیبه و رسالت خود را انجام داده باشم.
پس از حمد باری و نعت رسول سلام مودت بفرما قبول
وطندار نستوه و عالی مقام ز « کرز» آمدی « حامد»
نیک نام
تو نام نکو از پدر داشتی که تاج کرامت به سر
داشتی
بود روشن این گپ چو بدر منیر که ره پر فرازست وفرصت خطیر
به پیرانه سر ، عرض حالی کنم دلی از غم و درد خالی
کنم
تو کز بحر مواج درد آمدی بنازم ، درین رزم فرد
آمدی
بیا لحظه ای درد ما گوش کن دگر حرف ها را فراموش کن
پیام دل درد مند ان شنو ز کابل شنیدی ، ز
آلمان شنو
که ما خانه داران بی خانه ایم به هم آشنایان
بیگانه ایم
همه خوش نما و همه خوش لباس ولی در حقیقت همه بی اساس
به هر جا به ما حرف بد می زنند به سیمای ما دست رد می زنند
پناهندهء بی پناهیم ما نکرده گنه پُر
گناهیم ما
گناه همه فرقت میهن است عجب لکهء ننگ در دامن است
رهء آمدن در وطن باز کن سر انجام ، کار نو آغاز
کن
که ما ، پا برون از سراب آوریم فرا سوی میهن شتاب آوریم
که از بهر ما خارازگُل خوش است گدای سر چوک کابل خوش است
پس از این همه شور و سوز جگر کنم قصهء درد دل مختصر
در آخر ز « سعدی » عالی جناب نمایم یکی پند نغز انتخاب
تو آویزهء گوش ، این پند کن توکل به لطف خداوند
کن
«حریص وجهانسوزوسرکش مباش ز خاک آفرید ند ت ، آتش مباش»
«ریاست به دست کسانی خطاست که ازدست شان ، دست ها برخداست»
«بداندیش تست آن و خونخوارخلق که نفع تو جوید در آزار خلق»
« بد اندیش را لفظ شیرین مبین که ممکن ، بود زهر در انگبین»
« دل دوستان جمع بهتر که گنج خزینه تهی به ، که مردم به رنج»
« برانداز بیخی که خار آورد درختی بپرور که بار آورد»
«چو گربه نوازی ، کبوتر برد چو فربه کنی گرگ ، یوسف دَرَد»
« جفا پیشگان را بده سر به باد ستم بر ستم پیشه ، عدل است و داد»
« جهانسوز را کُشته بهتر چراغ یکی به در آتش که خلقی به داغ»
چنین بودعرض«اسیر»حزین
بروی و به موی سفیدش ببین
و این هم شعری که با انتصاب مجدد شان سروده شده است ، به آرزومندی انجام
خواسته های اکثریت مردم مظلوم و
محروم افغانستان توسط آقای کرزی و همکارانش.
کرزیا ! باز انتصاب شدی در صف لیدران حساب شدی
ظاهرا گر چه انتخاب شدی پیشوای پر آب و تاب شدی
در وطن مالک الرقاب شدی
با و جود تخلف بسیار در ولایات قندهار و مزار
بلکه در جوزجان و ننگرهار رای تو بود بیشتر ز شمار
هم برِنده به فاریاب شدی
بسکه این کار می نمود آسان چل نفر همچو دارهء دزدان
سر و پا کنده ، بر زده دامان عاقبت دیده شد که درمیدان
تو دران جمله کامیاب شدی
برتو بسیار خورده گیری شد بد زبانی و بد ضمیری شد
درجوانی نشد به پیری شد عاقبت بینی یی خمیری شد
که توواجدبه این نصاب شدی
مردم با شهامت و آگاه خورده گیرند برتو با اکراه
هست در بین مردم این افواه در تقلب بسان عبدالله
پیش آهنگ انقلاب شدی
بر تو بسیار کر و فر کردند انتقادات سر به سر کردند
گوشت ازحرف زیاد کرکردند بر سر راه تو خطر کردند
مورد طعن شیخ و شاب شدی
دوستم را که بود یار قدیم رتبه دادی دوباره مثل فهیم
بر خلیلی شدی کریم و رحیم با محقق جلیس و یار و ندیم
تا گلو غرق منجلاب شدی
برسرت راه یافت هرکل وکور قهر شد هم عطا محمد نور
حرف بد گفت از شرافت دور ساخت پیش همه ترا منفور
پیش او سخت لاجواب شدی
عبدالله جان چه ترکتازی کرد بیش ازحد زبان درازی کرد
خُدعه انگیخت وفتنه بازی کرد بی وضوبود ، بی نمازی کرد
طعنه بشنیدی و عتاب شدی
هشت سال است یکه و تنها می روی گاه تا و گه بالا
از اروپا به سوی امریکا هم به دربار بارک اوباما
بار ها رفته ، باریاب شدی
دیگران هم رود به این دربار تازه سازند قشقه را هر بار
نکند کس ازین عمل انکار جبهه سایند بر درش ناچار
توبه این باغ گل ، گلاب شدی
تو درین سال ها چها دیدی تلخ دیدی و تند بشنیدی
گاه غریده ، گاه نالیدی جز خدا از کسی نترسیدی
عاقبت همچو شمع آب شدی
من که باحرف راست پابندم راست گویم دروغ نپسندم
به دروغهای تو همی خندم بی سبب نیست، بشنواین پندم
تو که امروز انتخاب شدی
عزم جزمی چوشیرغران کن دَورنو را بجا به دوران کن
تکیه برلطف پاک یزدان کن باصداقت بصحنه جولان کن
همتی هم به حکم وجدان کن سیل آسا غریده طغیان کن
وحدت قوم را به سامان کن رنج پشتون وتاجک آسان کن
بر فساد اداره عصیان کن عاصیان رازخودگریزان کن
گرسرت هم رود، شتابان کن خاکدان وطن گلستان کن
قلمت را چو تیغ بران کن خاینان را ز پا اویزان کن
همت خویش را نمایان کن اشتباه ارشده است جبران کن
خدمت هندو و مسلمان کن چشم گریان خویش خندان کن
طالبان را مطیع فرمان کن جنگ سالار را به زندان کن
دردها بی دواست درمان کن هر قدر مشکل ست آسان کن
کار نیکی به خیر افغان کن بعدازان هرچه میکنی آن کن
تا نگویند باز خواب شدی
م.نسیم «اسیر»
6سپتمبر2009م |
