سخن کابل ناتهـ

انتخابات ریاست جمهوری افغانستان پایان یافت. خوب شد که انتخاباتی برگزار شد. در جریان انتخابات و ماه ها پیش از آن، انقدر سخنرانی و نوشته و مصاحبه شنیده و خوانده شد که برای تحرک در کشور کرخت و یخزدۀ و استبداد زده حتما ً کمکی است.

مردمی که دسترسی و امکان شنیدن و خواندن سخنان را داشتند، گوناگون قضاوت کردند. عده یی ازمردم بیچاره که توان خواندن و نوشتن را نداشته و ندارند، مثل سرنوشت همه هم مانند های خویش، یا با همان درک  و شعورعامی ویا هم با فریب، سخنان ویا پلو چلو چرب ویا هم با خدعه و نیرنگ و تهدید دیگران بطرف مراکز رأی دهی رفتند. هر چند عده یی گفتند که با کدام دل خوش بازهم برویم وبه اینها رأی بدهیم . دولتیان موقف گرفتند واعتراض و انتقاد را جواب گفتند.

اگرکارسالمی شده ویا نشده اگرافغانستان بسوی تأمین امنیت ورفاه اجتماعی سمت داده شده ویا نشده، اگر امید ها تحقق یافته ویا نیافته، همه وهمه در معرض مباحثات و داوری های این چند ماه قرار گرفتند.

کسانی که خود را نامزد ریاست جمهوری نموده بودند، مردم  تا حدودی بیشتر آنها را شناختند. نا راضی ها ازکار چندین سالۀ دولت آقای حامد کرزی یا به مراکز رأیدهی نرفتند ویا به مخالفین او رأی دادند. یک عده هم خود را نشان دادند که فقط برای آن آمده و نامزد شده بودند که خود را مطرح کنند و اگر سابقۀ بدی داشتند، با استفاده ازین انتخابات برای ادامۀ فعالیت و"پاک کاری " گذشته سندی بدست بیاورند. مردم درین عرصه نیز دیدند که اشخاص دارای سابقۀ دولتی درحکومت های مختلف نسبت به سوابق خود چه میگویند وچه فکر میکنند.

سروصدا هایی که از شروع انتخابات تا حال در قسمت سؤ استفاده مقامات دولتی ویا مقامات محلی طرفدار طرف های نامزدها وجود داشت، بیشتر و بیشتر شد وحتا کار بجایی رسید که گفته میشود، فرستادۀ رييس جمهور امريكا آقای هالبروک نیز رویاروی با حامد کرزی از وجود تقلب ها صحبت نموده است .

البته تقلب و توسل به راه های خیانت آمیز در انتخابات در بسا از کشورهای جهان وجود داشته و وجود دارد. مگر وقتی وضع وطن خود ما دیده میشود، تصور این است که شاید ریکارد را قایم نموده باشد.

بدبختانه همین طرزالعمل متقلبانه واستفاده از توان و زور دولتی ویا قدرت های محلی، از خوشبینی مردم به انتخابات کم میکند.

طرف دیگر تبلیغات ترسانندۀ طالبان کار خود را کرده بود. طالبان دیده ومی بینند که هر قدرانتخابات ونهادهای مغایر ومخالف نظام حکومتداری آنها در افغانستان جان بگیرد وجای بیابد، به نقص وضرر آنها تمام میشود. پس برای آنها بهتر پیش گرفتن این راه غلط بوده است که به هرقیمتی میشود با روی آوردن به تروریسم ، دهشت افگنی وترساندن مردم اخلالگری نمایند. گسترش انفجارات، راکت اندازی ها بسوی کابل ،بریدن پنجۀ عده یی از رأی دهندگان و . . . خطراتی را بازهم هویدا کرد که افغانستان را تهدید میکند.

انتخابات پایان یافت. اما نگرانی ها برای یافتن عاملین تقلب وچگونگی برخورد مخالفین وجود دارد. ایا آنانی که دیده اند متقلبین درحکومت میمانند، دعوا وسرو صدا خواهند کرد؟ آیا برای نیروهای خارجی درد سر بیشتری ایجاد خواهد شد؟ ایا وضعیت را بسوی تقویۀ هرچه بیشتر طالبان سمت مید هند؟ در حالیکه این نگرانی ها وجود دارد، پیشتر و بیشتر از همه انسان متوجه سرنوشت ملیون ها انسانی میشود که روز بروز با فقروتندگستی دست وگریبان هستند. انسان غمخوار متوجه میشود که فساد دستگاهای اداری، رشوت خواری،وسؤاستفاه های رنگارنگ، مکروب های اند که تن وجان درددیدۀ افغانستان رابیشتر پوسانیده اند. واین وضع حیرانی ونگرانی بارمیاورد.

برای چاره جویی این دردها وبرای سمت دادن مردم افغانستان بسوی غمخواری مشترک، وطن به همدلی وهمدردی بسیار ضرورت است . آیا آن روزی که وطن ما روی فرزندان دلسوزی را ببیند که بدون تعصب، تفرقه ومعامله به مردم ووطن دل بسوانند، فرا نمیرسد؟

فکر میکنیم که دسترسی مدام مردم به نظامی که حکومت مردم و رأی دهی و رأی گیری را تضمین کند، حق خود ارادیت وتمامیت ارضی رامحترم بشمارد وبا نپذیرفتن شیوه های متقلبانه وامتیاز جویی های رنگارنگ ، افقی را در چشم اندازخواهد گذاشت .

اگرانتخابات اخیر بحیث تجربه و پیشرفت ذهنی وفرهنگی ویا بالارفتن شعور سیاسی مردم در نظر باشد، جوانب غلط شناخته شوند ومجریان وعاملان سرزنش شوند، یک قدم خوب برای دسترسی به دیموکراسی میتواند باشد.

اهالي کابل ناتهـ