غلام حیدر یگانه

 زندگي ابریشم شب را تنید

تا به راه روز اندازد

و ترديد، پيچ و مهرة حدود را بافت

و چرخ و عقرب و ملخ را يافت

دهش زندگي با كيل خورشيد بود

و خواهش بستة ما با لاك ساعت

پس، رهايي در بناي گام، مضطرب شد

تا عقرب زمان به پاشنة دل رسيد

و يقين باغ در زمستان را ملخ خورد

زمانِ محقر، زمانة بلستي هاست

تیاق تفنگ، "بز شاخ داردِ" علوم را مرتد کرد*

و به روستا گفتیم:

«روی او موی دارد» *

تا کشتاگران به پرورش دود و برداشت باروت پرداختند

و ملل متحدِ کوکنار، باغهای قالی را ریشه کن کرد در ده

به صادرات سر در ازاي سرباز پرداختيم

به تحويل تن به تانک

و در كشور، تورم كين به كوه درصد رسيد

كه طول البلد هوش، منشاء كيهاني را باخت

كه عمق البلد اختراع از ژرفاي شوق گسست

زمین، شور سفر در سفر بود

و ما در چارمیخ آیین، گور گروهی شدیم

مکان محقر، جغرافیای بلستیهاست

دینداری ما دینِ دار بود

و به واردات مضاعف داور، مومن گردیدیم

تا از عهد سنگ به رنسان تفنگ و تمدن بنگ رسیدیم

و ندیدیم که در آغاز، خاک بود و آنگاه

ريحان ها خوشه دادند

و اشتياق سیب، انار خورشید را شناخت

و نفهميديم كه

برآيند اشك، خشكيدن نيست

لجاجت، به رخسار كين گل انداخت

و نعرة تير از گلدسته ها، وحي روستا را به توپ بست

زندگي در زواله نمي گنجد، ديديم آخر

پس دستها را بشوييم

دستها را بشوييم و در خميرة زندگي، زندگيواره گرديم

امروز!

** جملاتي از کتاب درسی صنف اول، چاپ کابل