آرش آذیش

  دریک ناگهان ِ زیبا

               درخشید  

ناپیدا های   لذت؛

بلور بی  حجاب ِ

تجربه های ناب

من؛

    سبز تر

جوان

   سیراب

تابید

گرمم  کرد

روشنم  کرد

شالوده ی

شور وشادمانی شد

        باران ِ

   شوق  ِ شگفتن شد

      سامان ِ   

    رویش و آبادی

هوای

 پاکیزه ی آزادی شد.

دهم جولای دوهزار و نه