منسوخ شــد مروت ومعدوم شد وفا

وزهردو نام ماند چو سیمرغ وکیمیا

شد راستی خیانت وشـد زیرکی سَفـَه

شد دوستی عداوت وشد مردمی جفــا

گشته است باشگونه همه رسم های خلق

زین عالم ِنبــــهره وگردون بــی وفــا

هر عاقــلی به زاویه ای گشــته ممتحن

هر فاضــلی به داهیــــه ای گشته مبتلا

با یـکدیگر کنـــند همی کبر، هر گروه

آگاه نــــی گـــــــرآن نتوان یافت کبریا

آمــــد نصیب مــن زمــــردمـان دوچیز

از دشـــمنان خصومت واز دوستان ریا

بردشـــمنان هـــــی نتـــــوان بودمؤتمن

بردوســتا ن همـــی نتــوان کــرد متکا

قــومــی ره منازعت مــن گـــــرفته اند

بی عقل وبی کفایت وبی فضل وبی دها

من به جز شخص نیستم آن قوم رانظیر

شمشیر جـــــــز به رنگ نمانـَد به گندنا

عالی است همتم به همه وقت چون فلک

صافی است نسبتم به همه نوع چون هوا

بــــرهمت مـــــن است سخنهای من دلیل

بـــرنسبت مـــن است هــــنرهای من گوا

هـــرگز ندیده ونشنیده است کـــــس زمن

کـــردارِ ناســـتوده وگـفـتارِ نا ســـــــــزا

در پــای جــاهـــلان نپراکنـــــده ام گهــر

وزدســــت ســـفلگان نپـــــذیرفته ام عطا

وین فخر بس مرا که ندیده است هیچ کس

درنثــــر من مذمت ودر نظــــــم من هجا