مجتمع جامعه مدنی افغانستان، مجما، میگوید آزادی بیان در کشور، با توطیه سکوت و بیتوجهی مواجه است و حکومت میخواهد این آزادی را به «حرف مفت» تبدیل کند.
جامعه مدنی افغانستان، خاموشی حکومت در برابر افشاگریهای رسانهها را، «توطیه سکوت» میداند.
مجتمع جامعه مدنی افغانستان، دیروز شنبه، ۲۸دلو، در نشستی با رسانهها گفت که حکومت نمیگذارد آزادی بیان، در شکلگیری دموکراسی، مدنیت و صلح سهمیداشته باشد. در قطعنامه این نهاد آمده است: «همانگونه که میدانیم از میان کشورهای منطقه، آزادی بیان در ایران، کوریای شمالی و چین با سرکوب و خفقان مواجه است و در ترکیه، پاکستان و شماری از کشورهای جنوبشرق آسیا با سانسور به بند کشیده میشود؛ اما در کشور ما با توطیه سکوت و بیتوجهی
مواجه است… میخواهند آزادی بیان را به «حرف مفت» تبدیل کنند و نگذارند آزادی بیان نقش و تاثیرگذاری واقعی خود را در شکلگیری دموکراسی، مدنیت، صلح، شفافیت و همپذیری در کشور داشته باشد.»
با آنکه رسانهها مواردی از فساد اداری و غصب زمین و به هدردادن سرمایه ملت را بارها افشار کردهاند، اما حکومت هیچ توجهی به این افشاگریها نکرده و عاملان فساد را به محاکمه نکشانده است.
با آنکه رسانهها مواردی از فساد اداری و غصب زمین و به هدردادن سرمایه ملت را بارها افشار کردهاند، اما حکومت هیچ توجهی به این افشاگریها نکرده و عاملان فساد را به محاکمه نکشانده است. چندی پیش، روزنامه ۸صبح یک گزارش تحقیقی به نشر رساند که در آن، نام زمینخواران بزرگ افشار شده و گفته شده بود که بیشتر از چهارمیلیون جریب زمین در افغانستان غصب شده است. مجتمع جامعه مدنی افغانستان با اشاره به این گزارش، گفت که حکومت در برابر
آن سکوت اختیار کرده و هیچ واکنشی نشان نداده است.
در قطعنامه این نهاد آمده است: «هرازگاهی که نام زمینخواران بزرگ افشا میشود، با توطیه سکوت به فراموشی سپرده میشود. به همینطور دهها پرونده در مورد فساد مالی توسط رسانهها به نشر میرسد، اما با توطیه سکوت به فراموشی سپرده میشود.»
مجتمع جامعه مدنی افغانستان از سه مشکل اساسی که آزادی بیان را آسیبپذیر ساخته است، چنین یاد میکند: «جو کشنده سکوت در قبال آزادی بیان، قانونشکنیها و برخوردهای سلیقهای و سیاسی با آزادی بیان، سه مشکل اساسی و جدیای است که تاثیرگذاری آزادی بیان در کشور را بهشدت آسیبپذیر کرده است.»
با این حال، دو هفته قبل، لویسارنوالی افغانستان به تشویق داوودعلی نجفی، وزیر ترانسپورت و هوانوردی ملکی، فرمان جلب پرتو نادری فعال مدنی و نویسنده را صادر کرد.
این فرمان در پی نوشته آقای نادری در مورد گفتههای داوودعلی نجفی، صادر شد. آقای نادری براساس گزارشی که در آن به نقل از نجفی آمده است: من کرزی را رییسجمهور ساختم، ورنه عبدالله برنده بود، مقالهای نوشت و آنرا در روزنامه آرمان ملی نشر کرد، اما داوودعلی نجفی علیه او به سارنوالی شکایت کرد و خواهان بازداشت وی شد. با آنکه مورد آقای نادری، نقض آزادی بیان گفته شد، اما حکومت تاکنون در اینباره سکوت کرده است.
در همین حال، عباس فراسو، یکی از اعضای این نهاد، میگوید که اعمال توطیه سکوت، خطرناکتر از سانسور است: «آزادی بیان در افغانستان با توطیه سکوت و بیتوجهی مواجه است که این توطیه و بیتوجهی، کشندهتر و خطرناکتر از سانسور و سرکوب است.»
همچنین محمد فرزان، یکی از اعضای دیگر مجما میگوید که رسانههای افغانستان هر روز در مورد خشونت و بیعدالتی گزارش میدهند، اما بهدلیل سکوت حکومت، موارد خشونت و بیعدالتی به فراموشی سپرده میشود.
آقای فراسو نیز میگوید که جامعه مدنی افغانستان بارها این موضوع را به گوش رییسجمهور رسانده، اما هیچ واکنشی از سوی آنها نشان داده نشده است. او گفت: «هر آنچه را که روزنامهنگاران و نویسندگان مطرح میکنند، از سوی نهادهای حکومتی- بهخصوص ریاستجمهوری- پذیرفتنی نیست.» او میگوید این سکوت برای مردم افغانستان کشنده است و در صورتیکه جلو آن گرفته نشود، وضعیت افغانستان بدتر از سی سال قبل خواهد بود.
مجتمع جامعه مدنی افغانستان هشدار میدهد اگر حکومت به خواستشان توجه نکند، آنها جادههای شهر کابل را مسدود خواهند کرد و دست به اعتراضهای مدنی خواهند زد.
یعقوب یسنا، یک عضو دیگر جامعه مدنی افغانستان گفت: «در صورتیکه به خواستههای ما مبنی بر شکستن سکوت در برابر آزادی بیان توجه نشود، ما به اعتراضهای مدنی دست خواهیم زد و جادههای شهر کابل را خواهیم بست.»
در همین حال، در قطعنامه این نهاد، از رییسجمهوری، دادگاه عالی و نمایندگان مردم در مجلس خواسته شده است که سکوت در برابر آزادی بیان را بشکنند.
آزادی بیان و رشد رسانهها در کشور، از دستآوردهای عمده افغانستان گفته میشود، اما مجتمع جامعه مدنی افغانستان میگوید تا به آزادی بیان توجه و رسیدگی نشود، کثرت رسانهها و آزادی بیان، بیفایده است.
|