از خود دمیده ام
درنفسهای بی صاحب یك سگ خانگی
كه پرسه هایش لگد میخورد به كوچه

رونوشت های من
استخوان بدهنی سگی بیش نیست
که از گرسنگی
بیزاری را می جود


آهای كوچه!
پرسه های بی صاحبم را لگد نزن
شعر!
این زوزه های گرگی
قلاده ی لعنتی، شده برگردنم

نترس كوچه، نترس!
شاعر
بیشتراز سگ خانگیی در پرسه هایش نیست
حتا اگر زوزوه بكشد


زینت نور /

در حاشيه سوررئاليسم / مفلوج ، سگي ، ../

۲۰۱۳/۰۱/۲۸