از طریق وسایل ارتباط جمعی – تصویری جریان سفر اخیر رئیس جمهور جناب حامد کرزی رادیدیم ؛ و در آخر سفر ایشان نتایج را آن را هم با چندین تبصره شنیدیم .

در همین آغاز،حقیقت را بگویم، سفر جناب کرزی بسیار سرد، بی محتوی ومایوس کننده بود. از جمله سخنان وی در برابر وسایل جمعی این ها بودند :

دولت امریکا وعده نمود که اردوی افغانستان را کماکان تر یبیه ، تقویه و تجهیز نماید. دولت امریکا وعده داد که قوای هوایی را نیز تجهیز کرده وپنج هزار وسیلۀ نظامی، به شمول توپها وطیارات بدون سرنشین کمک برساند. همچنان توپ وتانک به ما کمک نماید. همچنان امریکا وعده داد که در انتخابات آینده مد اخله نکرده، زندان های افغانستان را به مقامات مربوط افغانستان بسپارد واز پروسۀ صلح با طالبیان جانبداری می کند. در سخنرایی که در یکی از یونیورستی ها داشت، سخنانی گفت که خندۀ یک تعداد را برانگیخت. جناب شان گفت که شاهد 18موجودیت ملیون تلفون موبائیل است که دستاورد بزرگ می باشد و از انار وانگور قندهار در امریکا صحبت کرد. (
این قلم یاد آور می شوم که به حیث شهروند افغانی تبار امریکایی کور شوم اگر روی انگور وانار قندهار را در بازار های امریکا دیده باشم .) این گونه سخنان خنده آور برای دیگران، برای هموطنان ما گریه آوراست.
رئیس جمهور کرزی پیهم گفت که برای بقای حضور قوای کم ویا زیاد امریکا در افغانستان باید لویه جرگه تصمیم بگیرد. مگر توضیح نکرد که نقش ئپارلمان یعنی چه؟ نمایندگان مردم برای چه انتخاب شده اند؟ عطای پارلمان را چرا به لقای شان می بخشد ؟ موجودیت نهاد های مدنی، یعنی چه ؟

جناب رئیس جمهور با این تذکرات در حقیقت امر عنعنۀ قبلی را برتر دانسته و دموکراسی را به تمسخر گرفت.
تردید سخنان او وقتی جالب تر شد کع نمنایندۀ ناتو و سفیر امریکا در کابل ، موضوعات آینده را طبق فیصله های قبلی خودشان مطرح نمودند. آنها گفتند، دادن تجهیزات مثلا طیارات جنگی بدون پیلوت وغیره را رد کردند. خروج قوا از افغانسشتناو را مطابق تصامیم قبلی سال 2014 یاد کردند. همچنان آنها این ادعا را نپذیرفتند که قوای امنیتی افغانستان پس از خروج قوا بتواند امنیت را تأمین کند.
حقیقتا ً هم مشاهده میش شود که در آن ولایات ومحلاتی که کوشش شده است وظیفۀ امنیت به خود نیروی افغان سپرده شود، تلاشی ناموفقانه بوده است.در مقابل " برادران ناراضی" رئیس جمهور خود را با دهنشت افگنی وانفجار ها بالای محلات حاکم نموده اند .

اینجا با سوز ودرد یادآوری نمایم که ایا بهتر نبود که جناب کرزی برای وطن ومبارزه با مفاسد مخمتلف زحمت می کشید ودر امریکا از نتایج حقیقی کوشش های خود تذکر میداد. بطور مثال ، مبارزه با مافیای قدرت، غصب کنندگان زمین ، قاچاقبران که حمایت دولت را پشت سر دارند. بهتر بود که قبلا ودر طی دهسال گوش خود را باز می داشت وبه حرف های مردم ناراضی گوش می داد که رشوت و فقر ، واسطه و وسیله، انتحار وانفجار تروریست ها، جان مردم را کشیده است. بهتر بود که در این قسمت که درد های اصلی مردم افغانستان است، توجه می کرد، دستاورد می داشت وامروز به رخ جهان می کشید.از دستاوردی یاد آوری می کرد که در دست می بود نه از انگور واناری که خندۀ وگریه بار آورده است .