|
تُرک تبار افغان باشندۀ تورانتوی کانادا، برندۀ مدال طلا و الماس به خاطر خدمات فرهنگی گسترده، در طول زندگی پر بارش، گردید. او نه تنها به زبان اوزبیکی؛ بلکه در زبان دری نیز استاد بوده و در دانشگاه شرق شناسی تاشکند اوزبیکستان این زبان را تدریس مینموده است. آقای ایماق دارای شخصیت متین و مهربان بوده همه دوستانش علاقۀ زیادی به شخصیت و منش او دارند؛ چون از تعصب و خود بزرگ بینی کاملأ مبرا است. او فعلآ رییس عمومی قفقا( فدراسیون فرهنگی ترکان افغانستان) در کانادا است.
اگر خدمات فرهنگی فیض الله ایماق را در پنچاه سال اخیر چه در افغانستان و چه در خارج افغانستان بشماریم مثنوی هفتاد و دومن کاغذ خواهد شد؛ او شاعر دو زبانۀ دری و اوزبیکی است، مقالات ارزندۀ از وی صفحات روزنامه ها و مجلات را رنگین نموده است، از همه مهمتر خدمت او در فولکلور جوامع اقلیت های افغانستان قابل تقدیر و ستایش است. محترم ایماق سه سال به صفت ترجمان زبان دری در موسسۀ «رادوگا» وظیفه اجرا نموده است. او فیلم های را به دری و اوزبیکی ترجمه نموده است. ایماق و خانم محترم شان بی بی حاجی انابت ایماق دو بیتی های ناب را در استدیو ی رادیو تاشکند دکلمه نموده اند. نه تنها خود آقای ایماق بلکه خانم و دختر شان نیز به حیث نطاق و ژورنالست ایفای وظیفه نموده اند و به همین ترتیب ده ها نوع فعالیت های فرهنگی را این خانوادۀ فرهنگ دوست افغان در ممالک مختلف به منصۀ اجرا
گذاشته اند که باعث سرفرازی تمام افغانها است. او از منابع مختلف جوایز زیادی نصیب گردیده است. او بود که داستان منظوم فولکلوریک یازی و زیبا را به خط فارسی در موسسۀ «زرقلم» تاشکند به چاپ رسانید که در سال 2004 میلادی مستحق جایزۀ «عمعق بخارایی» شناخته شد و هم او بود که دو کتاب بزرگ داستان را به نامهای «شربت توس» و «پادو» ، از اوزبیکی به دری ترجمه نموده. در سال 1359 خورشیدی مجموعۀ «دردانه های خلق» که از طرف وزارت اطلاعات و فرهنگ در کابل چاپ شده بود مستحق جایزۀ مطبوعاتی «خوشحال خان ختک» شناخته شد.
گفتنیست تا کنون 11 اثر داکتر ایماق در وطن ما افغانستان و همچنان در کشور های اوزبیکستان و کانادا اقبال چاپ یافته است و 7 اثر دیگر استاد فعلا آمادۀ چاپ است.
فیض الله ایماق از صنف چهارم شعر میسروده است . اینک نمونۀ شعر انتقادی او که د ر صنف هفتم سروده است.
حاکم شهر اندگی پرکــار میبود بد نبود زیر دستش مآمورین بیدار میبود بد نبـود
نـالۀ بیمـار از هر گوشــۀ ملکست بلند داکتر ما گر کمـی غمخوار میبود بد نبـود
از صدای نـالش بیمــار میگریــم بسی نرس ما گــر اندکی جـرار میبود بد نبود
هر کسی مصروف پر بازیست یاکه سه بجل گـر بدست هر کسی اخبــار میبود د نبـود
نی کسی پرسد ز اعمال کسی از نیک و بد گفتن پاسخ اگر دشوار میبـود بــد نبود...
داکتر فیض الله ایماق که زمانی هم نهال تخلص میکردند در سال 1324 خورشیدی در قریۀ «باغ بوستان» شهر قورغان اندخوی ولایت فاریاب در یک خانوادۀ دهقان چشم به جهان گشود بلی، او در باغ بی برگی زاده شد و در بوستان بی ریایی نمو کرد. تحصیلات ابتدایی را در مکتب قورغان آنجا به آخر رسانیده و جهت کسب تحصیلات عالی تر به کابل فرستاده شد. آقای ایماق دورۀ متوسطه را در مکتب ابن سینا و لیسه را در دارالمعلمین کابل تمام نموده ، بعد از دو سال اجرای وظیفۀ معلمی در لیسۀ نادریۀ کابل ، با سپری نمودن امتحان کانکور در سال 1350 شامل رشتۀ ژورنالیزم فاکولتۀ زبان و ادبیات دانشگاه کابل گردید، بعد از فراغت به حیث متکفل و آمر
برنامه های اوزبیکی ، ترکمنی ، بلوچی، پشه یی و نورستانی رادیو داخل وظیفه شدند. چند سال بعد ، با آغاز دوبارۀ نشرات محلی به زبانهای ملیت های برادر ، به حیث مدیر پروگرام اوزبیکی رادیو تقرر حاصل نمودند.
داکتر فیض الله ایماق در سال 1361 خورشیدی با استفاده از یک بورس اسپیرانتوری وارد تاشکند شده و رسالۀ علمی خود را تحت عنوان «سرود های شفاهی اوزبیکان افغانستان» تحت راهنمایی پروفیسر محمد نادر خان سعید اوف استاد دانشگاه زبان و ادبیات اوزبیکی دانشگاه مذکور نوشت. جناب ایماق در سال 1365 خورشیدی از دپلوم دوکتورای خود دفاع کرد.
و حتی بعضی از مقالات این شخصیت گرانمایه در دائرة المعارف آریانا نیز به چاپ رسیده است. بنده تنها قسمتی از نوشته های فارسی شانرا خوانده ام ایکاش لغتنامۀ که اوشان در زبان فارسی – اوزبیکی نوشته بودند مفقود نمیشد، تا از نوشته های اوزبیکی شان نیز فیض میبردم. خداوند به استاد توفیق مزید عنایت نماید تا این راه بی پایان را برود.
دلا عشــــق راهــیست دور و دراز دران بـــار غم سالکان را بــــدوش
اگـر عاشقی دل بــه محنــت بنــه وگر نــه درین دیگ خود را مجــوش
همایون «باختریانی»تورانتوی کانادا، دسامبر 2012 .
|
