دیروز در جلسه‌ی عمومی پارلمان، ارقام تکان‌دهنده‌ی غصب زمین اعلام شد. کمیسیون نظارت بر کارکرد‌های حکومت در پارلمان، اعلام کرد که در سراسر کشور، یک‌میلیون‌ودوصد‌وپنجاه‌هزار جریب زمین دولتی غصب شده است. به‌گفته‌ی این کمیسیون، تنها در کابل بیش از یازده‌هزار جریب زمین ملکیت دولت، از سوی یازده غاصب بزرگ، غصب شده است. اعضای پارلمان از افشای نام‌های غاصبان زمین خودداری کردند. ارقام اعلام‌شده در پارلمان، نشان می‌دهد که مافیای نیرومند غصب زمین در کشور، شکل گرفته است.

روشن است که صاحبان قدرت و ثروت‌های کلان، بخشی از این مافیا هستند. قدرت این مافیای غصب زمین، به‌حدی است که نمایندگان مردم در پارلمان، از افشای نام‌شان هراس دارند. به‌نظر می‌رسد که مافیای غصب زمین، با اطمینان کامل، به غصب ملکیت‌های عامه ادامه می‌دهد و هیچ هراسی از برخورد حکومت و مراجع قضایی ندارد. هم‌چنین، آمار درشت غصب زمین در کشور از جمله در پایتخت نشان می‌دهد که فساد مالی و اداری در کشور بزرگ‌تر از آن است که تصور می‌شود. این آمار نشان می‌دهد که تمامی گزارش سازمان‌های بین‌المللی در مورد گسترش فساد اداری و مالی در افغانستان، حقیقت دارد.

سازمان‌های بین‌المللی، حق دارند برای افغانستان، در فساد مالی و اداری رتبه‌ی قهرمانی بدهند. کشوری که در آن یک‌میلیون‌ودوصد‌وپنجاه جریب زمین غصب می‌شود و حتا در پایتخت آن، رقم زمین‌های غصب شده به بیش از یازده‌هزار جریب می‌رسد، دیگر چه لقبی می‌توان برای آن داد؟ متاسفانه رییس‌جمهور کرزی در ده‌سال گذشته، در مبارزه با فساد اداری نه‌تنها این‌که جدی نبوده، بلکه در مواردی تلاش کرده، فساد مالی و اداری را توجیه کند.

آقای کرزی در آخرین اظهار نظرش در مورد فساد اداری گفت، که فساد کلان در قراردادهایی است که به‌گفته‌ی او خارجی‌ها آن را عقد می‌کنند. اما آیا غصب زمین، ایجاد شهرک‌های غیرقانونی و دستبرد بر ملکیت‌های عامه، مصداق فساد نیست؟ آیا با توجه به آماری که در پارلمان در مورد غصب زمین اعلام شد، می‌توانیم بگوییم که فساد موجود در افغانستان به گستردگی فساد خارجی‌ها نیست؟ مگر غصب صدهاهزار جریب زمین، نشان‌دهنده‌ی فساد گسترده نیست؟ اگر این فساد و قانون‌شکنی گسترده و سازمان‌یافته نیست، پس چیست؟ آیا غصب زمین هم جزو پروژه‌هایی است که خارجی‌ها قرارداد آن را می‌بندند؟ بدون تردید مسوولیت غصب صد‌هاهزار جریب زمین، به رییس‌جمهور کرزی برمی‌گردد. متاسفانه آقای کرزی هیچ‌گاهی نخواسته، به‌صورت جدی علیه مافیای زمین اقدام کند.

غصب زمین و تاراج کابل‌بانک نمونه‌های روشن فساد گسترده در کشور است که به‌دلیل مماشات رییس‌جمهور کرزی با آن، هر روز تقویت می‌شود. متاسفانه یک اقلیت قدرتمند فاسد که هیچ‌کسی مانع‌شان نمی‌شود، ملکیت‌های عامه را غصب می‌کنند، دارایی‌های مردم را به تاراج می‌برند و فساد سازمان یافته را در کشور شکل می‌دهند. نگرانی عمده حالا این است مافیای تاراج معادن کشور، شکل نگیرد. وقتی به‌جای مبارزه با فساد، این پدیده توجیه می‌شود، هیچ بعید نیست که چنین چیزی شکل بگیرد. مسوولیت قانونی و تاریخی رییس‌جمهور کرزی ایجاب می‌کند که ایشان به‌جای توجیه فساد، علیه آن اقدام کنند.