برای دخترکی که  در نیمروز قربانیی دیو شهوت پدر شد :


عارفه بهارت 

سر نوشت ات را سوگمندانه گریستم

منیژه !

         نازنین دختر!

آغوش بابا جای پر امنیست

اما,

اینزمان بابا ترا تا ّپای قربانگاه شهوت میکشاند

ای امان !

     ای داد !

        ای فریاد!

بابا جوانی یی ترا در ّپای طغیانهای شهوت

میکند مصلوب

شوهر , ارزانی کند اندامهای نازنینت را

برای همدمانش در بساط برد و باخت شامهای خود

برادر,

میدرد بطن ترا و کودکت را

در طویله میفشارد زیر  پای کین

کجا رو آوری خواهر؟

کجا رو میبری ای نازنین بی گناه مصلوب !

ای دختر!

 دردت را کی میداند؟

پدر   ؟؟؟

       شوهر ؟؟؟

           برادر ؟؟؟

یا خدایی که از ان بالا نظارت میکند بخت نگونت را ؟؟؟

بهارت 24 –اکتوبر -2012