امروز اقای حامد کرزی در حالیکه توسط تعداد کثیری از محافظین سلاح بر دست همراهی میشد، در مراسمی برای تجلیل از نود و سومین سالروز استقلال افغانستان در کنار منار ازادی اکلیل گل نهاد. هر سال مقاله بلند و بالای را در رسای اینروز و اینکه مستقل بودن و استقلال یعنی چی مینوشتم، ولی حس میکنم که دیگر احتیاجی به تذکر این واقعیت ها نمی بینم. فقط یک ارزیابی مقایسه یی کافیست.
ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم ولی محافظین رئیس جمهور ما هنوز خارجی ها هستند.
ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم ولی چرخ اقتصادی افغانستان از اعانه کشور های خارجی میچرخد.

عکس از برگهء فیسبوک خانم روزبه حیدری گرفته شده

ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم ولی چهل و دو کشور خارجی و بیش از یکصد و پنجاه هزار عسکر انها هنوز در جنگ در خاک افغانستان شامل اند.
ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم ولی هنوز یک کشور همسایه ازادانه ماهانه چهار صد راکت را بر خاک این کشور شلیک میکند و مردم را میکشد و بم گذاران انتحاری همسایه گان مردم بی گناه را میکشند و ما کاری کرده نمی توانیم.
ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم ولی در حالیکه ملکه ثریا طرزی بانوی اول در صف اول هر نشست و هر مجتمع سیاسی و اجتماعی در کنار شوهر موفقش امان الله خان از خانم ها نمایندگی میکرد و برای حقوق انها مبارزه مینمود، یک دهه بعد از روی کار امدن رئیس جمهور کنونی، بانوی اول را ندیده و صدایش را حتی برای تقبیح شنیع ترین اعمال علیه زنان مانند اعدام ها، نشینده ایم.
ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم ولی سیر تنزیلی را در عرصه سواد و معارف طی کرده و یکی از بیسواد ترین جمعیت و نفوس جهان را دارا هستیم.
ما استقلال خود را نود و سه سال و تقریبا همزمان با کشور های همسایه کسب کردیم ولی انها در سیر تکامل و انکشاف بقدرت ذروی مبدل شدند و ما به خیرات گیرنده گان منطقه.

ما استقلال خود را همزمان [تقریبأ دودهه پیشتر] با هند کسب کردیم ولی ان کشور به بزرگترین دموکراسی جهان با بیش از پانزده زبان و نژاد و بیش از ده مذهب مبدل شد و ما در گیر منازعات قومی و لسانی.
ما استقلال خود را نود و سه سال قبل کسب کردیم، ولی هنوز تصامیم روی اینده کشورمان در لندن، پاریس، بان و شیکاگو و توکیو و اسلام اباد و تهران و دهلی جدید و قطر و عربستان سعودی اتخاذ میگردد و ما بدلیل ضعف یی که داریم فقط به رسم تشکر خم و راست میشویم و اجرا میکنیم.
ما نود و سه سال قبل استقلال خود را بدست اوردیم ولی هنوز یک افغان نه برق دارد، نه اب دارد، نه کار دارد، نه سواد دارد، نه امنیت دارد، نه شفاخانه دارد، نه امید به اینده دارد و نه اعتماد به جامعه و ملت خویش.
ما نود و سه سال قبل استقلال خود را بدست اوردیم، ولی کاش همزمان با ان، استقلال فکری، شعوری، سیاسی و حس حب الوطن و ملت را نیز در ما شگوف میشد، تا در این نود سه سال، با تعهد به میهن و ملت، افغانستان را کشوری اباد و شگوفا میساختیم.
ما نود و سه سال قبل استقلال خود را بدست اوردیم ولی جاهلانه هر که را با همت برای نجات ملت و کشور و رهبری ما قدعلم کرد... کشتیم....ما نود و سه سال قبل استقلال خود را بدست اوردیم و تنها خاطره خوب آن تلاش صادقانه یک پادشاه و بانوی اول است که برای تحول جامعه کوشیدند و به نمادی از رهبری مثمر برای جامعه مبدل شدند و برای همیشه در قلب ها باقی خواهند ماند....