من که افسانه ی « پیدایش زن از قبرغه ی مرد» را

قبرغه می شکنم

من که داستان سیب خوراندن حوا را به آدم

سیبی هم نمی چینم

من که پذیرش «سه زن دگر شوهرم » را

خانه، ویران می کنم

من که قانون «سنگسار زن» را

سنگسار می نمایم

من که « برابری شهادت دو زن با یک مرد » را

به شهادت نمی نشینم

من که « نیم چند میراث گرفتن » خویش را

نیم چند هم نمی پذیرم

من که فرمان « سرزنشم، در نافرمانی از شوهر» را

فرمان نمی برم

من که «کِشت بودن زن» را

یک جَو باور ندارم

و سر انجام من که:

 فرهنگ عربی را زیر پا

حجاب، لِه مکنم

« روزه » بگیرم یا نه؟؟؟