جناب رئیس جمهور افغانستان، با صدور فرمانی (پنج شنبه .5 اسد 1391/ 26 جولای 2012) که میتوان آنرا "فرمان الاجل" نامید، مبارزه با فساد اداری را آغاز کرد! مبارک بادا! همه وطنداران مطلع میباشند که فساد اداری در افغانستان چنان شهرت جهانی پیدا کرده است که وقتی کنفرانس جهانی افغانستان دایر میشود،یکی از خواهشات حیران ماندگان کمک کننده، جلب توجه دولت افغانستان برای مبارزه با فساد است. کنفرانس چندی پیش که در توکیوی جاپان دایر گردید،بیش از پیش روی آن موضوع تأکید کرد. تمام کشورهای شرکت کننده به دولت افغانستان جدا ً گوشزد کردند که برای از بین بردن مفاسد اداری کوشش کند. مخصوصاً دادن 16 ملیارد دالر به افغانستان را با مبارزه علیه فساد اداری ارتباط دادند. چنان بود که جناب رئیس جمهور چند نفر را گرد آورد، تا جملاتی را روی کاغذ بیاورند . این کار عملی شد و آنرا همراه با سخنرانی ها اعلام داشت.
از وکلا، از مامورین بلند رتبه از نهاد مبارزه با فساد خواهش کرد که همنوایی کنند. اما با وجود گذشت چند هفته از آن فرمان، فساد جان جامعه را کشیده است. نتایج فرمان روی کاغذ ، روی کاغذ مانده است. چرا ؟
به نظر راقم این سطور دلایل آن عبارت اند از :
- جناب کرزی تهداب تیم خود را به روی روشی گذاشت که هر روز فساد می زایید. هر جا که دست فساد رسید، پرورش آن بیشتر شد. دیری ازعمرحکومت نگذشت که همه جا را فساد در برگرفت. این فساد در ظرف دهسال ریشه دارتر شد. فساد پیشگان هم به کار خود عادت کردند.
- در ظرف ده سال ، هراندازه فریاد و ندای توجه به فساد، رشوت، سرگردانی مردم بلند شد، حکومت جناب کرزی درعمل سخنانی گفت و موضوعوراه حلف آنرا را دنبال نکرد. یگان مامور وقاضی بی واسطه و راه نیافته به تیم همه کاره، گرفتار ومحکمه شد، ولی چهره های شناخته شده یی که چنگ در دولت دارند، با مصونیت کامل به وظایف ادامه دادند. اگر خدای نخواسته گپ تند تلقی نشود، وگپ دل مردم شریف خود را به قلم بسپاریم باید گفته شود که دولت فساد پیشگان به کار خودادامه داد.
- رئیس دولت ازایران پول نقد گرفت.خدا میداند که وزرأ از کشورها وموسسات خارجی چه اندازه پول گرفته اند.
- به شکایات مردم غریب رسیدگی نشد.مردم داد زدند، فریاد کردند که سران حکومت، معاونان وتعدادی از بستگان آنها این همه سرمایه را از کجا کرده اند، تحقیقی صورت نگرفت.
- وکلای خانۀ ملت با دادن رشوت ومصرفی که خودشان کردند، در غم پرکردن جیپ های خود شدند. کسی پرسان نکرد که چه میکنند وو ظیفۀ آنها چیست. حکومت نمایندگان شورا به جان هم انداخت. شورا وقوۀ قضاییه را توهین وتمسخر کرد.
- اگر اشخاصی خارج تیم در وقت وزمان آن پیشنهاد کردند که از برای خدا حساب وکتاب موسسات خارجی را زیر کنترول حکومت بیاورید، کسی بخ صدای شان گوش نداد.
- رئیس مبارزه با فساد اداری را از اشخاص مصلح، مستقل و دارندۀ سوابق اطمینان بخش تعیین نشد. گذشته از اینکه پست های قبلی او عدل وانصاف را رعایت نکرده بود، در پست این ریاست، به تهدید و مداخله برای روی منفعت های شخصی وگروپی دست زده است.
- فساد فعالیت ها علیه تروریست ها را مختل کرد
- فساد سبب شد که بازار انتحاری ها رونق پیدا کند.
- فساد مواد مخدره وکشت آنرا چاق نمود
- فساد . . .




حالا کدام عقل سلیم میتواند قبول کند که این فرمان چند صفحه یی کاری را علیه فساد اداری حکومت افغانستان ازپیش ببرد؟


این سخنان جناب رئیس جمهور دل به دست آوردن کشورهای است که از او شکایت دارند. ازآن کشورها نیز باید گفت: آنها هم درفساد پیشگی دخالت دارند.
راقم این سطور را عقیده بر این است که به جای فرمان دادن، ونوشتن چندین صفحه، جناب کرزی صاحب یک لطف دیگری بکند:
ایشان یک اندازه شجاعت، صراحت، ومسؤولیت پیدا کنند. بگویند که این خشت را از اول من ومشاورین بی مسؤولیت کج وغلط نهادیم.
برای این منظور به مردم روی بیاورد. چهره های فساد پیشه را معرفی کند. چهره هایی که در دور وبر او نشسته واو را حلقه کرده اند. از برادران، از دسته بازان، از دسیسه کاران، از سؤ استفاده جویان بگوید . به مردم شریف افغانستان گزارش بدهد که آن همه کمک های جامعۀ جهانی چه شد.
صدای مردم را در نشریات افشأ گرانه خفه نکند. وقتی خبرنگاری جویای منشأ پولهای فلان مقام حکومتی میشود، خبرنگار را می برند توقیف میکنند. زیرا زورمند به دادستانی تلفون میکند.
مفاسد رنگارنگ که این حکومت با آن آغشته شده است،با سطرهای خوشرنگ از بین نمیرود . با جلب توجه مردم، رسیدگی به شکایات آنها، غمخواری روز گار اسف بار آنها است که میتواند راه درست مبارزه با فساد را واضح کند وبس!