قدم گذاشتیم:

اینجا روشنای مهر جاریست

و پنجره ها

رهایی را فریاد میکنند

قهوه زاران خواب از چشمان تو میربایند

و علفزاران مرطوب

بهار را به خود میخوانند

نفس ها

گذر ابی عشق را

در خود تجربه میکنند

و کولی های وحشی چشمانم

اهو بره وحشی تر نگاهت را

در بیابان های تنهایی من

(مهر گیاه) میخورانند .

شبانه

بر ابریشم یاد هایت

میدوزم

(عبور رهزنان روز ممنوعست)

و با دستهای تو

بر درگاه می اویزمش.......

انگاه.......به دور از وحشت دنیا

دل را به نسیم محبت ات میسپارم

و در پهنای شانه هایت

عشق و ارامش را

ذره

    ذره

       ذره

می مکم........

اول می ۲۰۱۲

بهارت