پارلمان، موافقت‌نامه‌ی همکاری‌های درازمدت استراتژیک میان افغانستان و ایالات متحده امریکا را با اکثریت قاطع آرا تصویب کرد. همان‌طوری‌که توقع می‌رفت، رای‌گیری علنی بود و موضع همه نمایندگان در قبال سند همکاری‌های استراتژیک روشن شد. تنها پنچ نماینده به موافقت‌نامه‌ی همکاری‌های استراتژیک رای ندادند. بقیه همه به یک‌صدا این موافقت‌نامه را تایید کردند. این امر به‌خوبی نشان داد که در جامعه سیاسی افغانستان، در مورد موافقت‌نامه‌ی همکاری‌های استراتژیک با امریکا و هم‌چنین لزوم ایجاد روابط پایدار میان افغانستان و این کشور یک توافق جمعی وجود دارد. هیچ‌یک از سیاست‌مداران با نفوذ و هم‌چنین هیچ جریان مطرح سیاسی کشور با سند همکاری‌های استراتژیک میان افغانستان و امریکا، مخالفت نکرده است. تنها طالبان و حکمتیار این سند را مردود دانستند. اما در روزها و هفته‌های گذشته گروه‌ها و چهره‌هایی که به نیابت از کشورهای همسایه فعالیت دارند، موج تبلیغاتی گسترده‌ای علیه موافقت‌نامه‌ی همکاری‌های استراتژیک میان افغانستان و امریکا راه انداختند. این گروه‌ها و چهره‌ها، هم‌چنین در راهپیمایی‌ها و سخنرانی‌هایی که شمار شرکت‌کنندگان آن به صد نفر هم نمی‌رسید، از پارلمان می‌خواستند، تا این موافقت‌نامه را تصویب نکند.

هم‌چنین در روزهای گذشته گزارش‌هایی در رسانه‌های جهانی به نشر رسید که بر مبنای آن شبکه‌های استخباراتی ایران، با مصرف هنگفت پول، تلاش می‌کنند تا شماری از نمایندگان پارلمان افغانستان را وادار به دادن رای منفی به موافقت‌نامه‌ی همکاری‌های استراتژیک با امریکا کنند. به‌نظر می‌رسد که استخبارات ایران از تمامی ظرفیت‌های خود در افغانستان برای رد موافقت‌نامه همکاری‌های استراتژیک با امریکا استفاده کرد.

پاکستان و حلقات نظامی، استخباراتی و بنیادگرای آن کشور هم از امضای موافقت‌نامه‌ی استراتژیک میان افغانستان و امریکا ناراحت‌اند. جنرال حمیدگل، رییس پیشین‌ آی‌اس‌آی، سازمان استخبارات نظامی پاکستان، در واکنش به امضای سند همکاری‌های استراتژیک میان امریکا و افغانستان گفته بود که این اقدام، توازن قوا را در منطقه برهم می‌زند. او از مقام‌های کشورش و هم‌چنین حکومت ایران خواسته بود تا از تصویب این موافقت‌نامه جلوگیری کنند. بنابراین بسیار بعید است که پاکستان هم در تلاش‌هایی برای رد موافقت‌نامه‌ی استراتژیک هم‌دست شبکه‌های وابسته به استخبارات ایران نبوده باشد. اقدام پارلمان در تصویب موافقت‌نامه‌ی همکاری‌های استراتژیک با امریکا تمامی این تلاش‌ها را نقش برآب کرد. ممکن است از این به بعد فعالیت‌های گروه‌ها و چهره‌هایی که به نیابت از کشورهای همسایه در افغانستان کار می‌کنند، کم‌تر شود. چنین تجربه‌ای را بعد از برگزاری جرگه بزرگ سنتی نیز داشتیم. پیش از برگزاری آن جرگه، محافلی که به نیابت از کشورهای همسایه به‌ویژه حکومت ایران فعالیت تبلیغاتی و رسانه‌ای داشته، تحرک بسیار داشتند. اما پس از جرگه سنتی، از تحرک بازماندند. به احتمال قوی که حالا هم فعالیت‌های این محافل کم‌تر می‌شود. نمایندگان پارلمان، منافع کشور را در نظر گرفتند و به سیاست‌های مداخله‌گرانه همسایه‌ها نه گفتند. روابط پایدار و مستحکم میان افغانستان و ایالات متحده امریکا، سبب می‌شود که افغانستان بتواند، کسری بودجه‌اش را جبران کند، نیروهای امنیتی‌اش را مجهز و مدرن سازد، به اقتصادش سر و سامان بدهد و با گروه‌های مسلح نیابتی و سیاست‌های مداخله‌گرانه کشورهای همسایه مقابله کند.

هم‌چنین با ختم حضور نظامی ناتو و انتقال تمامی مسوولیت‌های امنیتی به نیروهای داخلی، این نیروها به تجهیزات، حمایت هوایی و آمورزش، نیاز دارند. امریکا می‌تواند این امکانات را برای نیروها امنیتی داخلی فراهم کند. پذیرفته شدن افغانستان به‌عنوان یک متحد خارج از ناتوی امریکا، امتیاز دیگری است که با تصویت موافقت‌نامه‌ی استراتژیک نصیب کشور شده است. همسایه‌ها باید با در نظرداشت این واقعیت‌ها در سیاست‌های‌شان در قبال افغانستان تجدید نظر کنند.