یاد ما نرفته است، همین چند ماه قبل بود که رئیس جمهورآقای حامد کرزی گفت: ما شیر هستیم. بعضی ها در برابر آن لاف جناب ایشان خاموشی کردند، بعضی ها خندیدند. یک عده هم آن ادعای او را قسمی انتقاد کردند، تا از لاف کم کند که دوران چنان لاف ها گذشته است.
جامعۀ بین المللی دربرابرآن گپها وادعا وبعضی بقیۀ سخنان جناب ایشان اکثراً خاموشی اختیارمیکنند. مگریقین است که وقتی دپلوماتها و دولتمردان چنین ادعا ها را میشنوند، خنده میکنند . در بین خود میگویند، از لاف کم کن و درمقابل بحیث زعیم یک کشور به حل پرابلم های کشورت فکر کن.
پرابلم های وطن درددیده ومردم هر دم شهید افغانستان کدام ها اند؟
شیرریاست جمهوری برای حل آنها چه کرده است؟
درافغانستان انتهای بی امنیتی است. چور و چپاول اندازه ندارد. دارای های عامه ، کمک ها همه وهمه حیف ومیل میشوند. کرامت انسانی پایمال است. در افغانستان،نسبت به خون انسانها وکرامت انسانی آنها چنان برخورد میشود که هیچ ارزشی مد نظر نیست. تفرقه اندازی به این اندازه سابقه ندارد. اشخاص وافرادی که گرد او را گرفته اند، شایستگی حل مشکلات زایدالوصف را نداشتند وندارند. بع ئعوض اینکه غم مردم را بخورد وبه سسایت های غلط تجدید نظر کند، در دفاع از سیاست غلط دو پای را دریک موزه کرده میگوید: من هزاران عیب دارمن، یک هزار دیگر هنم به آن اضافه کنیدو همرزمان مرا بد بگوئید.
 

هزار بد وبیراه بگوئید. وزرا را انتقاد کنید . . . دست همه خلاص!
طالبانی که خون میزیزند، از طرف رئیس جمهورهمیشه برادر خطاب میشوند. هر قدر به ریختن خون اضافه میکنند، رئیس جمهور، به ئعوض اینکه درین قسمت هم تجدید نظر کند، لجبازی کرده ، میگوید: " آنها هنوز هم برادرمن استند." خدا خراب کند چنین برادری را! در کجای دنیا کسی چنین زعیمی را دیده است که قاتلان، تروریست های مشهور وپشیمان ناشده را دوست وبرادر خطاب کند؟
در کجای دنیا کسی دیده است که انتحاری و تروریست را جای وخانه وپول بدهند؟ در کجای دنیا کسی دیده است که وقتی انتحاری کشته میشود، دل رئیس جمهور برایش خون شود.
شاید همه از خود ودیگران پرسیده باشیم که چرا این شعر برای انجام وظایف وجدانی و وطنی دل شیرندارد؟ چرا یوم البدتر را در افغانستان می بیند، و نمی گوید که من نتوانستم کار مثبتی انجام بدهم. ایالات متحدۀ امریکا شما مرا انمتخاب کردید مگر من توان اباد کردن ندارم. همه چیز را خراب کردم. دل شما را هم رنجاندم. وبعد برود دوباره به امریکا و زندگی سابق خود درا در پیش بگیرد.
نی ، رئیس حمهور این کار نکرد ونمیکند. تا وقتی که خوب خراب کند. علتش این است که به طالب دلبستگی دارد. حتا اگر پدر و هزاران هموطن وی را هم کشته باشند. به این خاطر خود را صدقۀ طالب کرده است.