کابل ناتهـ، Kabulnath

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 
   
پولاد خوان

غلام حیدر یگانه
 
 



مهمیز زن، سمند سیاه چموش را
دنیای شوربختِ حقیرِ خموش را
نان از قلم خورد بفضاحت، فلج¬دهن
تف کن به روی شعر، خطِ خودفروش را
در ها و شهر های علوم و عدالتید
از چاه سرکشید لوای خروش را
دین، لقمة نخست طفیلیِ عصر ماست
گردن چرا نهید شیوع شپوش را
در خاک رفتگان خود اینان، خزیده اند
طوفان برَد سراسرِ این دشت موش را
تردست و پاشکسته و سرکار و کارساز
خوردند آخرین رمقِ تاب و توش را
کردارشان سفیه و سخن¬هایشان تهی
پنداشتید پرچم خود، بار دوش را
ای جویبار تان همه سرگین و سنگ و ننگ
جارو کشید گند و گس و لای و لوش را
از لاجورد و گاز و طلا و شما چه سود؟
تا کرده اید خندق خرمهره گوش را
پولاد می شوید یک امروز یا که باز
آهن شوید هفت دمِ پایپوش را ؟

صوفیه ـ 1390

 

 

بالا

دروازهً کابل

 

شمارهء مسلسل   ۱۶۵    سال       هشـــــــــتم         حمل    ۱۳٩۱   هجری خورشیدی         ٠۱ اپریل      ٢٠۱٢ عیسوی