|
از قدیم ها به اینطرف در بارۀ بعضی جنجال ها ، هموطنان ما گفته اند که جنگ زرگری است. وقتی که اختلافاتی بروز میکرد وسر وصدا بلند میشد، اما فقط سرو صدا باقی میماند، میگفتند که جنگ زرگری بود. طرفین اختلاف هم میدانستند که جنگ شان به جز سر وصدا چیز دیگری نیست . بد نیست که که با تمام مصارف و هیاهویی که افغانستان در این دهسال دید، یک بار به این موضوع هم عمیق شویم که جنگ زرگری بین طرفین تروریست ها و مدعیان مبارزه با تروریسم نبود. ایا سرو صدا کمتر از صدای دهل وصرنا بود. گوش ها را ادعالی جنگ ضد تروریسم کرد کرد. اما عاقبت چه شد.
عاقبت جنگ زرگری را در توافقات زرگری ملاحظه می نماییم .
وطن عزیز ما که لگد کوب تروریسم شده است، حالا اعضای کابینۀ آینده اش را از گوانتانامو به قطر می برند تا شسته شده،باغ قد واندام مناسب روانۀ افغانستان شوند. ولی درین باره هم سرو صدا گوش خراش است. امریکا وطالبان توافقات پشت پرده را در غیاب ملت در غیاب ولسی جرگه حتا درغیاب رئیس جمهور، بین خود می بندند، بعد از آن سروصدای ، بلی ونه شروع میشود. گفته میشود که در قطر نماینده های طالبان رفته اند ، بعد تردید میشود که نرفته اند. میگویند که از گوانتانامو و پاکستان به قطر رفته اند، چند روز بعد میگویند که نه کسی را ندیده ومسافرتی نشده است.
با پاکستان هم جنگ زرگری است. کشوری که تاریخچۀ آن برملا میکند که با دسیسه، تفرقه ، تعصب از هند جدا ساخته شد . به روی نقشه زمین جای گرفت. تروریسم را در کشمیر تقویه کرد. تا سرحدی که آرزوهای مبارزان کشمیری را که با ترویسم کاری نداشتند زیر شعاع گرفت. همین پاکستانی که دست از ضدیت ودشمنی وهوای بلعیدن افغانستان نکشید. پاکستانی که از برکت جهاد افغانستان ملیارد ها دالر کمایی کرد. قدرت نظامی خود را تقویه کرد. غرب ومخصوصا ً امریکا به چشک سر دیدند که میخواهد بمب اتوم بسازد، جنگ زرگری را شروع کردند. سرو صدا راه انداختند که تحریم نظامی واقتصادی علیه پاکستان وضع شده است. مگر عملا آنطور نبود. پاکستان بمب اتوم خود را ساخت و تحریم نظامی و اقتصادی هم لغو شد. سرو صدا شد و جنگ رسانه ای و د پلوماتیک به راه افتید که بن لادن را جای داده اندو پاسخ داده شد که نه بن لادن در پاکستان
نیست. اما بن لادن در بغل قوت های نظامی در آسایش با تعدادی از اعضای فامیل خود حیات بسر میبرد.
جنگ زرگری مبارزه با تروریسم، در سر وصدای دروغین قاچاق بری مواد خطرناک وضد انسانی هم معلوم میشود . از سالها معلوم شده است که مواد مخدره به کمک نظامیان پاکستانی به خارج برده میشود. ادعا شده که جلو آن را میگیرند و منابع پاکستانی را برای همکاری زیر فشار می برند ولی عملا جنگ زرگری بود.
نتیجه ای که از این حرفها حاصل میشود، این است که نه به جنگ طرفین ونه به توافق طرفین اعتمادی است. مگر نمیتوئاند قابل تردید باشد که در پشت پرده یک نوع سازش دارند، به همان سازش هم وفادار وصادق نیستند. امریکا قول ووعده داده است که افغانستان را ترک بگوید وبرود. این قول وقرار را عملی هم میکند. پیش از برآمدن از افغانستان برای طالبان مشروعیت سیاسی میدهد. نام شان را از لست تروریست بیرون میکشد. گرچه آنها ترورمیکند وامریکایی ها را می کشند. اما امریکایی ها آن را فال نیک میگیرند. طوری وانمود میکنند که آنها ما را نمی خواهند. ما هم نمی خواهیم تلفات بیشتر ببینیم. ولی به این نتیجه رسیده اند که حکومتی مانند دهشت طالبانی برای امریکا بهتراست. جنگ زرگری امریکا، پاکستان وطالبان ویگان دفعه هم رئیس جمهور افغانستان و رفقای شوخ مزاج او، جنگی نیست که طرفش معلوم وهویدا باشد. طرفی نیست که
قبول شود بلی ضد تروریسم، ضد گسترش مواد مخدره است. صلح آنها هم جنگ وخون ، آتش و دود را میاورد.
این جنگهای زرگری خساراتی برای افغانستان آورد که به آسانی جبران نمیشود. از همه مهمتر که گروه جنگ دیده اما پشیمان نشده، گروهی بی احترام به ترقی ،به صلح به حقوق بشر ، مخالف ودشمن زن با تجربۀ بیشتربه روی صحنه برمیگردد. در تمام نیرنگها پاکستان، انگلیبس و عربستان سعودی هم رول خود را بازی کرده اند.
وطنداران داغدار ومظلوم ما که در سردی زمستان حیات خوئد و اطفال خود را نتوانسته ئاند، محافظت نمایند، کجا میتوانند این نیرنگها را خوب تشخیص بدهند. وظیفۀ وطنپرستان با همت وغیور ما است که دست بدست هم بدهند . کار ی کنند که جنگ وصلح آـن معلوم وواضح باشد. جنگ با کی وصلح با کی ؟
|
