سخن کابل ناتهـ
                               پیرامون مظاهرات در افغانستان

میدانیم که چند روز پیش خبری شایع شد که در میدان هوایی بگرام، در میان کتاب های سوخته؛ قرآن مجید نیزسوختانده شده است. هنوز چند ساعتی از پخش این خبر نگذشته بود که مظاهرات موج وار تقریبا ً سرتا سر کشور را در نوردید. امریکا به باد ناسزا گرفته شد وامریکایی ها زیر فشار بیشتر افتیدند.

ابراز مخالف تا مرزهای برخورد های خشونت بار بالا رفت.  دولت افغانستان  با دست وپاچگی وندانم کاری حالت نظاره گری و مواردی آتش افروزی بر مخالفین خشم آلود را گرفت. دعوت به آرامش و دعوت به اینکه  تحقیقی در زمینه به عمل آید، گوش شنوایی نیافت. معذرت طلبی رئیس جمهور ایالات متحدۀ امریکا هم سودمند نیافتاد.

سبب بر افروختگی مردم افغانستان شاید  جای بحث و صحبت بیشتر نداشته باشد. احساسات آنها بر مبنای باور های عقیده یی وحرمتی که به کتاب آسمانی نهاده اند، جریحه دار گردید.

اما این طالبان بودند که در لحظات حساس قدرت جویی دوباره، به سوی استفاده از چنین هوا وفضا شتافتند و خواهان  تداوم مظاهرات شدند.

با آنکه هنوز جزییات موضوع اعلام نشده است. اما این خشونت ها، مانند موارد مشابه که احساسات مذهبی مردم زودتر به طغیان آمده است، آشکار نمود که تودۀ مردم می توانند به زودی به چنین فراخوانی لبیک گفته، وارد میدان شوند. بدون اینکه انتظاربکشند که جزییات روشن شود. انتظار تحقیقی را داشته باشند که به ادعای سوختن قرآن مجید از طرف امریکایی ها پاسخ بدهد. در چنین موارد تحمل وشکیبایی، شک وتردید و یا گمان بردن به این احتمال که نشود پای دسیسه وتوطئه یی در میان باشد، در برابر احساسات تسلیم شده است.  آن چنان احساسات  مردم، به تودۀ باروت می ماند که  به سادگی شعله ور میشود.

به این دلیل، این نگرانی وجود دارد، که این بار نیزسؤ استفاده های سیاسی کار خویش را کرده است. مخصوصا ًدرافغانستان که زمینه برای  تحریک احساسات بسیار مساعد است.

در ین ارتباط، یک سوال دیگری هم مطرح میشود : چرا اعمال تروریست ها هم با مظاهرات گسترده مواجه نمیشود؟

 تروریست ها در افغانستان، پاکستان،عراق و . . .  در مساجد نیز خود را منفجر کرده اند. در نتیجۀ آن عبادت گران بیگناه تکه تکه شده اند. معلوم است که مردم مؤمن ومخلص به مسجد به عنوان خانۀ خدا نگریسته اند؛ و هیچ مسجدی نیست که در آن قرآن مجید نباشد، در اثر انفجار قرآن کریم به آتش کشیده شده است، چرا علیه چنان اعمال نیز مظاهراتی به راه نمی افتد؟

در حالیکه  آن عمل را در بگرام هر سبب وعلتی که داشته واز طرف هر منبعی که سرزده؛ محکوم میکنیم، میخواهیم به شک وتردید و به احتمال استفادۀ سیاسی - ابزاری از چنین اعمال نیز توجه شود. این احتمال را نباید فراموش نمود که دشمنان رنگارنگ از موجودیت کوه های باروتی که سرتا سر افغانستان را فرا گرفته است، غافل نیستند.