یک تندیسی کوچک
 

برگردان ایشور داس

جایزهء اسکار، در ظاهر یک تندیس 13.15 انج بوده که با طلا روپوش شده گردیده لیکن ارزش و بهای آن از طلا خالص نیز فزونی دارد.
 

ورثه ای کارگردان سرشناس امریکا، کار ارسن ویلز، هنگامی که در فروش جایزهء اسکار وی می کوشیدند، نهادی که این جایزه را بخش کرده بود، به دادگاه به دادخواهی پرداخت ولی وارثه ای وی در دادگاه برنده شدند و از فروش جایزه اسکار صدها هزار دالر سود بردند.

خانم شرمین عبید چنایی، کارگردان فیلم های مستند پاکستانی، تصمیم فروش اسکار خود را ندارد. او این جایزه را نه در ارث کسی حاصل کرده  و نه هم  در اثر سفارشی  به دست اورده بلکه نتیجه تلاش و کارهنری چندین ساله او می باشد.
 

شرمین عبید چنایی

جایزه اسکار، هر سال، برای بهترین هایی بخش های گوناگون سینما، پیشکش میگردد. در دنیا فیلم، این جایزه را جایزه نوبل می پندارند.

نام اصلی این جایزه، جایزه اکادمیک است که از سوی نهاد امریکایی «Academy of Motion Picture Arts and Sciences » اعطا میگردد.
پخش این جایزه از سال 1929 آغاز یافت و براي بار نخست، براي فيلم هاي سال 1927/1928هشت جایزه داده شد. از آغاز تا اکنون حدودی سه هزار هنرمند و کارگران فنی این جایزه را نصیب شده اند که شامل اضافه از سه صد هنرپیشه بودند.
 

نامزدهای این جایزه را آن اعضای  نهاد برمیگزینند که دارای حق گزینش هستند. در سال های نخست راه این اندازی این جایزه، به داستان نویس، ایدیتور، آرایشگر، طراحر لباس، فیلم به زبان غیر انگلیسی و فیلم های مسند داده نمی شد. البته پیشکش جایزه اسکار در سال 1941 برای فیلم های کوتاه مستند راه اندازی شد. لیکن پاکستان برای دریافت همچو جایزه، تا سال ٢٠۱٢ چشم به راه ماند.

آنانی که به این پندار باشند، که پیشکش این اسکار به خانم شرمین عبید، صرف از آن جهت که وی خانم است ویا این اسکار برای دلگرمی نیروهای روشنفکر پاکستان بوده، محض یک تصور خواهد بود. زیرا چشم انداز به کارنامه های گذشته خانم شرمین عبید، این پنداری نادرست را دور می سازد.
پیش از فیلم مستند «فیس سیونگ» وی فیلمی را بر زندگی کودکان مکتب رو تهیه کرد که جایزه معتبری را نصیب هم شده بود.

این خانم، به افغانستان مسافرت کرد و به گونه پنهان و زیر چادری با کمره اش از گوشه ها و جای های خطرناکی فیلم برداری کرد که امید برگشت از آن جا ها برای خودش هم موجود نبود. ولی این تمام کارهای سخت و طاقت فرسا، نتیجه داد در فرجام فیلم مستند و مهمی افریده شد.
بعد از نصیب بردن جوایزی بیشمار در عرصه فرهنگ و افرینش فیلم های مستند، وی جایزهء اسکار را به دست آورد که رسیدن به این مقام برای برخی دیگر هنوز هم رؤیای می تواند باشد.
 

بهارت «هندوستان» و اسکار

هند، از سال ۱٩۵۷ زمانی شامل نامزدی جایزه اسکار گردید که فیلم «مادر اندیا» ی کارگردان «محبوب خان» نامزد جایزه ی فیلم های غیر زبان انگلیسی گردید. ولی جایزه ی نبرد. سال بعدی آن، فیلم «مدهومتی» کارگردان «بمل رای» و سال بعدتر آن فیلم «آپور سنسار» کارگردان «ستیه جیت ری» نامزد شدند لیکن جایزه ی نصیب نشدند.

آشکاراست بیشترین کسانیکه رؤیای این جایزه را در خواب می بینند، در هندوستان هستند زیرا در حال حاضر هند مرکز بزرگ تهیه فیلم در جهان می باشد. تا حال بیش از 45 فیلم تهیه شده در هندوستان شامل مسابقهء فیلم های غیر زبان انگلیسی شده اند ولی تا هنوز یکی هم جایزهء اسکار را نتوانست از آن خود سازد.

در سال 2008، فیلم « سلم ڈاگ ملینئر» که به زبان انگلیسی در شهر ممبی آفریده شده بود، هشت جایزه اسکار را نصیب شد لیکن این فیلم هندوستانی نه بلکه بریتانوی بود.

از اینرو در تمام آسیای جنوبی به دست آوردن جایزه اسکار برای  خانم شرمین عبید چنایی، پیروزی بزرگیست.

لینک اصلی این مطلب:

http://www.bbc.co.uk/urdu/entertainment/2012/02/120227_oscar_background_zz.shtml