کابل ناتهـ
                              به مناسبت روز جهانی زن
                                                  زن را دشمن پنداشته اند

   تجلیل از روز جهانی زن؛ یعنی یاد آوری از مبارزات حق طلبانۀ انسان. انسانی که حقوق اش را پس مانی اجتماعی وفرهنگی غصب کرده بود. اما از آنجایی که در بیشترین کشورهای جهان ، هنوز ابتدایی ترین حقوق این بخش از انسانها یا زنان تأمین نشده است، روز جهانی زن یعنی شناختن حق، شناختن رنجها ودعوت به مبارزۀ حق طلبانه.

هر سالی که سپری میشود و ورقی به تحولات  اجتماعی انسانها افزوده میشود،شاهد میزان رشد وسر عقل آمدن نسبی وبیش از پیش انسانها هستیم. دردمندانه همه جا چنین نیست. افغانستان نمونۀ از پسرفت ها است. در افغانستان، کله ودست خرابکاری، ظلم، و پس مانی عوض میشود. بعضی ها فکر میکردند که ظلم وستم داخلی که به کمک خارجی  با رویداد های دهۀ هشتاد قرن پیش دیده شد، تکرارنشود. اما اینطور نبود. بی حرمتی به انسان ابعاد بیشتر یافت. عمق گرفت و وسعت یافت. انزجار گریه آمیزمردم ز خمدارحضور داشت، که لگد های سیاه تری بر تن مردم کوبیدن گرفت.

  در همه اوقات، روز گار تلخی را که زنان، خواهران و مادران دیدند،هیچ پایان نیافت.

 حالا بیاییم نتایج کوشش های دهسالی آنانی را ببینیم که از همه بیشتر از حقوق وکرامت انسانی ، از جامعۀ متمدن، از پیشرفت، از تحقق حقوق زنان گفتند .

 دهسالی که در آن برنامۀ روشن ، خدمت کننده، امید دهنده ونجات بخش زن حضور نیافت. اما شعار بود که سرهم انبار شد. درین دهسال در مور زنان، فریبنده ترین رفتار این بود که چند تن را در برخی از نهاد ها، در محافل ، در مسافرت ها نشان دادند، جهانیان را اغوا کردند که زنان افغانستان در ا دارۀ امور دست دارند.

ولی در عمل، چرخ را بر روی قاعده یی به گردش آوردند که مطابق ارزوهای  زن ستیزانه باشد. هر اندازه که برنامه های دوباره آوردن طالب شکل گرفت، برنامه های  ستیز با زن، صریحتر شد.

 آخرین آن را در اعلامیۀ اخیر " شورای علما " میتوان مطالعه نمود وگریست.

جالب این است که در افغانستان هم مثل چند کشور دیگر، هنوز هم  هر نظر وعمل را لعاب دینی ومذهبی میدهند. قابل سوال است که چرااین " شورا" بی کفایتی، سؤ استفاده جویی، باند بازی، تروریست پروری و رونق دهی بازار رشوت و هیروئینی سازی مردم یک جامعه را  جدی نمی گیرد؟

باید پرسید که زنان در کجا سبب وعامل  تروریست پروری شده اند. کجا باند های مافیایی دارند؟ کار زن با یک مرد در یک وزارت ویا شفاخانه  ومؤسسۀ دیگری ، چوقت وکجا سبب انفجار شده است.؟

8 مارچ روزی است که در آن  از درد های مختلف اجتماعی واقتصادی باید گفته شود. اما درافغانستان تصمیم گرفته اند که به جای ارایۀ یک طرح وبرنامۀ توسعه دهنده و کمک کننده، نصف نفوس کشوررا آسانتر و زودتر زیر فشار بگذارند.

 با دیدن این روش فکر میشود که " شورای علما " به همیاری  ومشاوریت و موافقت دولتمردان افغانستان اینطور فکر کرده اند که زنان عامل همه بدبختی  استند! زیرا در برابر کشتارهای نسل برانداز، بقای نسل را حفاظت کرده اند .

  این راه وروش ، فیصله ها و قانون سازی ها  تنها جای  تأسف ندارد، سزاوار مطالبۀ شرم برای آنانی است که می دانند، چنین  پندارها تا چه اندازه به حال انسان وانسانیت  زیانمند است.

  وقتی ابعاد غیر انسانی ، اغواگرانه و دل خوش کنندۀ آن برای  سیاه ترین قوت ها در افغانستان تشخیص میشود، نباید دربرابر آن خاموش ودست زیرالاشه نشست.

هشت مارچ امسال را با در خواست مقابله واعتراض علیه آنانی باید د ر نظر گرفت که از ستیز با زن ابایی ندارند. ستیزی که از عمق بی حرمتی به انسان وکرامت انسانی آب می خورد.