زندگانی به اشک و آه گذشت
شام در حسـرت پگاه گذشت

کی تـوان دید چهــــرۀ زیبا
تیر مژگانش از نگاه گذشت

آن ستـــمگر ندید زاری دل
نالۀ من ز مهر و ماه گذشت

چــه بگویم ز فرقت و دوری
بیتو شام و سحر سیاه گذشت

شیخ تسبیح به کف عمامه به سر
عمـــر او غرق در گناه گذشـت

ظلــم و بیداد و جور و در بدری
بر ســـر خلق بی پناه گذشـت