چقدر حوصله ی هـیچ شــنیدن داریــم
چقدر از پــی هــر هـیچ دویدن داریــم

قطره آبی به لب ِ تشنه ی از ما نرسید
خـواب ِ دریـا شدن و مـوج تـپیدن داریم

هـیچ در بـاغ نـرویـیده ز اندیـشه ی مـا
درسخن نسخه ی خورشید دمیدن داریم

گـامی از خـانـه بـرون هم نـنهادیم اما
هر دم افسانه ی معراج رسیدن داریم

شاعـرانیم که از دامـن صحرای عمل
در چمنهای غـزل میل ِ چمیدن داریـم

آتش افتاده به باغ و همه جا می سوزد
ما زدر رفته برون شور ِ پریدن داریم