,, بــــهانه ،،


عزیز مجهور

از غم دل ترانه می ســــــــازم
سـوختن را بهانه می ســــــازم
 

می گریزم ز خانقا امشـــــــب
در رۀ دوست خانه می ســـــازم
 

روز بیتابی اســـــت و در بدری
کار دل را شبانه می ســــــازم
 

نیک و بد را چکار با مـــن زار
مشرب عارفانه می ســــــازم
 

گرچه پیری نشـــــاط ها ببرد
این کهن را جوانه می ســــازم
 

راستی ها به خون کشــــید مرا
دل برنگ زمانه می ســــــازم
 

گرچه دورم ز خاک او مهـــجور
آۀ حسرت روانه می ســـــــازم