ا فسو س که  پیمان تو دلدار شکستم

پیمان و فا را چو خس و خا ر شکستم

عمر ی بخطا  حله   ای   تز ویر  تنید م

ا ین کعبه د ل را در و دیوار شکستم

با خیر ه سر ی و ستم و هر زه درا یی

آ یین برا زنده یی  ابرار شکستم

حیرا نی و اند و ه و پشیما نی  و حسر ت

 من بر سر خو د خا نه ادبار شکستم

بذ ر ی  نفشاند م که بچینم ثمر ی  را

اند و خته و تو شه و ا نبار شکستم

افسو س که ر فت عمر گر  ا نما یه به تاراج

این عمر گرا می  چه سبکسار شکستم

ا فسو س که خا ک ره آ ن یار نگشتم

افسو س که آ ن و عده یی دید ار شکستم

با رغمت ای د  وست مرا کرد ز مینگیر

ز ین بار گرا ن پیکر بیما ر شکستم

افسو س که جز لهو ولعب هیچ ند ا رم

ا فسو س که آ ن رو نق با زار شکستم

بار گنه و رو ی سیا ه و غم فر دا

صد بار کنم تو به  که  صد بار شکستم

آ ن عهد که از رو ی وفا  با تو ببستم

آ ن عهد گرا می به چه کر دار شکست