مرا به فِش فِش دیگ بخار یار قسم

و بر سفیدیِ چشم علاقه دار  قسم

مرا به خشتکِ ایزار ِ آن مقام بلند

که خاک میهن ما داد بر کفار قسم

به جنگِ غزنه و هلمند وبلخ و فیض آباد

به بی ثباتیِ اوضاع قندهار قسم

مرا به غارِ جرابِ خلیفه شیر احمد

و بوی پای فدا محمدِ زوار قسم

مرا به سرخی شاتوت و تاجِ سرخِ خروس

به بالِ خستهِ مرغان زیر کار قسم

مرا به زهد خمارانِ کنج میخانه

وروزه خواری شیخانِ پیسه دار قسم

به کودکان که نه مکتب ،نه آب ونان دارند

وبانوانِ پراز چشمِ انتظار قسم

به فقر و چور و چپاول که در وطن جاریست

به سربلندیِ مردانِ سربه دار قسم

به وعده های دروغین خارجی که کنون

نشانده ملت ما را در انتظار قسم

قسم به چادریِ کهنهِ زنِ ما مایم

که خورده سوته طالب هزار بار قسم

مرا به کابل و بغداد و غزه و لیبی

که گشته مردم شان طعمهِ شکار قسم

به ختنه سوریِ اولاد خوردِ شیرآغایم

و روزِ تخت جمیعی خواهر جبار قسم

مرا به گدودیِ زابل و جلال آباد

وبم گذاریِ طالب به گلبهار قسم

که کارِ میهنِ ما بهِ نمی شود ای دوست

به این کنایه و این طنز نیشدار قسم

                                          هارون یوسفی