چمن خزا ن زد ه یی  جها ن د لک فگار و حز ین من

گل  آ رزو و گل نشا ط ند مد د گر به ز  مین من

الم وغم و ستم و جفا گهی از ز مین گهی از سما

بر سد گهی  به یسا ر من  بر سد گهی به یمین من

نه ز یار و یا ور ی اثر ی نه  انیس و مو نس و د لبر ی

همه دو ن و سفله و بیخرد شده یار  و خو یش و قر ین من

همه خلق من همه خو ی من  همه خو ی من همه بو ی من

شده یار من شده مار من   شده مو نس و همنشین من

همه گر گ آ ز و سگ ریا  همه اژ د ها ی غرو ر و جا ه

ببر د مرا ز صفا ی من ببر د مرا زیقین من

نر سیده ام به عما ر تی  نه نو ید ی و نه بشا رتی

نه پیا می و نه اشا رتی  ز نگا ر ز هر ه  جبین من

به جها ن  مر ده سر ی زد م  به سرا ی مر ده در ی زدم

به فر ا غ دل شر ر ی زد م ز غم د م وا پسین من

ملکی که د ر ته یی  خا ک بو د ز غرو ر مر تبه پا ک بو د

ز سر مطا یبه  گفت او که چه شد کلا ه و نگین من

بر هم  ز چنگ من  غمین  نشو م د گر ز منی غمین

که منی نمو د ه چنا  ن  من  که  منی  نمو ده چنین  من

تو زخو د د می نه ر هید ه یی به خرا م من چه ر سیده یی

نه چشید ه یی  نه چشیده یی  ز شرا ب و شهد و شیر ین من

رشادوسا  آلمان           1382