چار فصل شهر ما

پاییز و دلتنگ است

مردمان، دل خسته از بودن

آسمان ابری

سفره ها خالی و بی رنگ است.

جغد ها روی درختان بزرگ شهر ما

مرثیه میخوانند

سینه ها، هرلحظه ازبیمِ صدا ودود در بند است.

صبر شان چون آهن وسنگ است .

شهرما آیینه شفاف دنیا بود

شهرما،

شهر محبت بود و شهر آرزو ها بود.

عاشقانِ بیشماری داشت

چارفصل ما بهاری داشت

آسمانش صاف بود و مردمانش ماه

شهرما مانند جنت بود.

آمدند و شهر ما را در گرو دادند

هست ما را،

بود ما را در گرو دادند

شاخه ها از نغمه شاد قناریها تهی گردید

باغ ها آتش گرفتند و

عاشقان از خانه ها رخت سفر بستند

شهرما شهر سیاهی شد

      شهرما خالی ز هستی شد.

شهرما آیینه شفاف دنیا بود

عاشقان بیشماری داشت

چار فصل ما بهاری داشت

                                هارون یوسفی

                              لندن11ـ10ـ9