|
کابل سنبلهء 1390
مولانا: بنمای رخ که ماه و گلستانم آرزوست
جانم بیا بشین که دل و جانم آرزوست
گنج خدا به خانهء ویرانم آرزوست
بگشای زلف و خرمنِ شب را به باد ده
که یک بغل دوبیتیِ عریانم آرزوست
ازشهرو میز و دفتر و دیوان دلم گرفت
یک «پَند» قصهء سرِ پلوانم آرزوست
من چون درخت تشنه ام و دوست، ابروباد
رقصی وقَرصَکی، تهء بارانم آرزوست
باری ز«خطِّّ اولِ» فصلِ «مقاومت»
شیرینترین حکایتِ تلخانم آرزوست
تا درهوای دخترِ رز دست وپا زنم
«کنگینه» ای زلعل بدخشانم آرزوست
تادردهم بساط هیولای غول را
آتش به جای سنگِ پلخمانم آرزوست
آزاده را «سیاهیِ لشکر» به کارنیست
یک شیرمردِ تشنهء میدانم آرزوست
درسرزمین سوخته از دستِ دیو و دَد
معنای آسمانیِ انسانم آرزوست
تارستمانه بیخِ ستم برکند زجای
توفانِ خشم و سیلِ سپاهانم آرزوست
میریزد آبروی مسلمان به پای کفر
«بومسلمی» ز ملکِ خراسانم آرزوست
ای همنوای گریه از این انجمن، مرا
جایی ببر که نالهء پنهانم آرزوست
*- پند: درگفتارهای بومی شمالی،پشتارهء کوچک و یا بسته ای از کالا و چیزهای دیگر.
*- پلخمان: گونه ای سلاح بومی، آلتی گذاردهنده، که از دورشمهء سفت و کاسه ای پوستین ساخته میشود.
*- خطِ اول: اشاره به خطِ اول مقاومت در بگرام، که روزها تلخان وتوت غذای مبارزان را میساخت.
*-کنگینه: ظرف گلین که از دوکاسهء رودر رو ساخته میشود. درنیمهء آن انگور را میگذارند و نیمهء دیگر را برروی آن قرار میدهند و درز هردو را با لایهء نازکی از گل میپوشانند، تا انگور تازه بماند. وقتی درزمستان آنرا بازمیکنند، انگور کاملاً تازه میباشد و اگر انگور(لعل) را درآن بگذارند، رنگ آن سرخ و لعلی میگردد.
*- بومسلم: اشاره به ابومسلم خراسانی که کارنامهء قیام وآزادیخواهی او در تاریخ ثبت است.
|
