زه «آدم» یم زه « آدم » یم

له جنته شړل شوى

پردې ځمكې بادشاه شوى

ورور دې ورور پء كاڼي وويشت

نازولى زوى مې مړ شو.

* * *

زويه! زركاله پوره شول

يو څو ورځې دې مېلمه يم

څوخبرې درته كړمه

نن به يم سبا به ځمه.

* * *

دغه سپين مزى درواخله

دپستو پستو ورېښمو

پكې حك مخ دنبيانو

د جمله وو بادشاهانو

پرښتو وو دى او دلى

له جنته دى راغلى.

* * *

خو وېښته زما دږيرې

او همدا جنتي مزى

په ېوه تابوت خوندي كړه

ورته جوړ قفل او كلي كړه

څو چې ته يې او دنياده

پر دښمن غلبه ستاده.

* * *

داګوتمۍ مې هم درواخله

درته وبه ښيي لارې

آس مې هم ستادى « ميمون » دا

ورسره برېښنده توره

هر برى د ستا برى دى

هر زور ګير د ستا مريى دى.

• * *

زما نښې د ستا نښې

زما لكړه ستا لكړه

زما لاره دستا لاره

زما چاره د ستا چاره

خووروستۍ خبره واوره

وينه توى زما دزوى كړه

دمظلوم زوى په بدل كې.

زويه ځه ته هم قاتل شه!

د«آدم» غاړې ګل شه!

٧١ ١٣ / ٩ / ۶

كابل

برگرفته شده از مجموعهء سیندونه هم مري