مثل اینکه " لویه جرگه " هم مــُـد و هم عادت شده است. مُــد شده که هرکه درسر قدرت آمد، با یکمقدار تغییر در سر و وضع جای جلسات آن، سیاست های خود را آنجا برده تاییدیه بگیرد وبه کرسی بنشاند. هر وقت مفهوم ومقصد اصلی، البته نه تبلیغی دایر کردن لویه جرگه ها( مجلس های بزرگ ) در نظرگرفته شود، این منظور خوب درک میشود.

اعلیحضرت امان الله خان الله خان که یک سلسله مرام ها  ومقاصد رفرمیستی داشت، لویه جرگه ها را چند بار دایرکرد تا در آنجا دربارۀ مرام های او بحث شود. این کار هم شد. ولی مقصد  این بود که دعوت شده ها برای تایید سیاست ها ومرام های شاه فیصله کنند. به این لحاظ اشخاصی که جمع می شدند، در مجموع باید تایید کنندۀ مقاصد حکومت می بودند. محمد نادرخان اول قدرت را گرفت،بعد خود را پادشاه اعلان کردو بعدتر لویه جرگه دایر نمود.آن لویه جرگه یک ذره هم به اقدامات نادرشاه اعتزاضی نداشت. بهتر است بگوییم که یک ذره توان اعتراض نداشت. بخاطری که " نماینده ها " از طرف حکومت برای بلی گویی جمع شده بودند. برای صرفنظر کردن از نوشتن تاریخ استفاده از آن تا پسان ها، فیصله های بن و لویه جرگۀ مربوط به تایید آن را پیش نظر مجسم کنیم .

   دیدیم که بعد از رسیدن حکومت صادراتی به کابل ،جرکه ها و لویه جرگه دایر گردید. ریاست جناب حامد کرزی که قبلا ً تعین شده بود، تایید شد. به همین منوال هر ساست دلخواه دیگر.

    اما بعد ازین گپها :

    حالا چندی است که زمزمۀ بازهم دایر کردن لویه جرگه است. سوال می شود که چرا؟

   دولت آقای کرزی ادعا دارد که تایید بستن پیمان استراتیژیک با اضلاع متحدۀ امریکا کار لویه جرگه است. مگر در وقتیکه صحبت های پشت پرده وجود داشت، کسی را از جزییات مطلع نکردند. با این کار خود چه میکند؟

   جو مخالفت وموافقت را خوب می سنجند. مواد بستن چنان پیمان را تکمیل میکنند. بعد می گویند که چون این موضوع مهم است باید " نماینده های ملت " دور هم جو شوند ودربارۀ آن فیصله کننذ. یعنی اینکه بدون نظر وتصمیم ملت کاری نمی شود. حکومت کرزی وتیم مشورتی وغالب وحاکم او با این تیر چند هدف دیگر را هم میزنند.

1-                               شورای ملی موجود را بی اهمیت تر ساخته مسخره میکند. زیرا ازترکیب نمایندگان آن دل خوش ندارند.

2-                               تعداد ی ازشکست دیده های انتخابات شورای ملی را به لویه جرگه اش راه میدهد وبه این طریق دلجویی میکند. آنها را بازهم به پیش روی کمره های تلویزیون می برد. از آنها هم درحقیقت سؤ استفادۀ خود را میکند.آنها هم که قدرت دوست وطرفدار ظاهر شدن درصحنۀ سیاست میباشند وکدام موقف جدی وبا اهمیت ندارند، از تایید ودست بوسی دریغ  نخواهند کرد.در نتیجه بهترین وسیله می شوند که درپای سند مهرونشان انگشت خودرا بمانند.

3-                               بعد از آنها به حیث اشخاص  شرکت کرده در لویه جرگه برای مقاصد بعدی استفاده میکند.

4-                               در وقت بحث موضوع اختتام قوای ائتلاف در افغانستان، ازطریق بلی گویان،کوشش  خواهد شد که دورۀ ریاست جمهوری جناب کرزی دوامدار شود. شایعات وافواهات و کوشش های تیم جناب کرزی خبر داده اند که چنین تلاشهایی هم وجود دارد. حتی گفته میشود که در لویه جرگه یک تعداد طزح میکنند که دو دوره ریاست یک شخص کافی نبوده  باید درعوض آن چهار دوره قبول شود.

5-                               تیم کرزی کوشش دارد که به هرقیمی شود، " برادران طالب"رابه قدرت بیاورد. "برادرانی" که ازبرکت تشویق ها و کمک های بی دریغ هر روز مردم  بیچاره ومظلوم ملت ما را در هرجای تکه وپاره می کنند.

6-                               تیم کرزی با لویه جرگۀ عادتی  ومُــد روزبمردم نشان میدهد که ما ارگ نشینان قدرت را ترک نمی گوییم.فیصلۀ ما حفظ قدرت است. وبرای به کرسی نشاندن مرام غلط خود همه چیز هم دارند.

وای و هزار وای بحال ملت مظلوم ما که می سوزند وبازخواستگری ندارند. تیم حاکم ارگ نشین هم میگوید که : ما هرچزداریم، غم مردم نداریم.