از شصت دو سال بہ این طرف گرسنگی دم دروازہ خانہ ما پیرہ میداد۔
شاید ، آرد ، بـورہ ، روغن۔
مادر ھمیشہ چیــزی میپـــــــالید۔
در یک کوچہ بیرو بار فاقہ کشا بـہ نظـر میــرسیـــــد۔
شاید کسـی اشیای خـــــوردنــی را خـیـــــــرات میکــرد۔
مـادر۔ ۔ ۔ ۔ بہ حسرت و یک دنیا امید بہ کوچہ دویـــد۔
لیکن۔ ۔ ۔ ۔ ۔
پایش لغزید۔ بہ زمین خورد۔
مقابلش مـرگ ایستادہ بــود۔
در وقت جاندادن صــرف گفـت۔
بیایيد! مبارک بادم دھید کہ من شاد شـدم۔
از گـرسنگــی شصت سالہ من ازاد شـــدم۔
ترجمہ، از ڈایجسٹ اردو
|