یاد­ها
  

 خاطرات تو بود در ذهنم

مگس تنبل تابستانی

كه نه تابي به­نشستن دارد

نه رود؛ هرچی تواَش می­رانی

                   * * *

عنكبوت­وار تَنَد، كاهل و کُند

یادِ تو رشته­ی این خاطره را

لانه بسته­است دَمِ روزن دل

پرده افگنده رخ پنجره را

                   * * *

یاد آن عمر هدر رفته چی­سود؟

كه هجوم مَچَكِ زنبورست

لحظه­­هایش همه­گی نیش، گزِند

داغ نیش و گزِشش ناسورست

                   * * *

می­برم رشك به­حلزون در لاک

كه سحرگاهِ شب بارانی

می­خزد در خود و در خلوت خود

فارغ از یادِ غم پنهانی

یکشنبه 8 جدی 1387/ 28 دسامبر 2008