سخن کابل ناتهـ

  هرهفته درافغانستان،ازدستگاه تولیدات تروریستی منطقه، ترورتازه وارد بازارپررونق آن می شود. طالبان پاکستان وافغانستان از شرکت تولیدی خویش جوان تازه یی را میفرستند که خود را بکشد وبیشتربیگناهان را با خود ببرد.

نیروهای هوایی ناتو نیزاز تولیدات خودعقب نمی مانند. قوماندان های قوای هوایی ناتو تصمیم می گیرند که طیارات شان در فلان منطقه بروند، بمبارد کنند وبر گردند. همینطور هم میشود. در نتیجه تعدادی کشته میشوند، تعدادی هم زخمی .

   گویی یک نوع رقابت در کشتن مردم وجود دارد. اما صادرکنندگان امتعه خسارتی نمی بینند. به این معنی که تروریست های طالبی  جوانان ویا نوجوانان را با تبلیغ های فریبکارانه به کشتار گاه میفرستند. آن جوانان بیخبرخود وتعداد دیگری از مردم را می کشند. اما رهبران تروریست ها که بازار را گرم کردند، اعلامیه میدهند وازبازار یابی آن افتخار میکنند. به ویژه که می نگرند هرباری که دست به ترور زده اند، توفیقی حاصل شان شده است.  بعد از هرترور، خونریزی،ایجاد ودهشت وهراس، رئیس جمهوراعلامیه میدهد مخصوصا ً قوای خارجی را انتقاد میکند و به سرعت ِ دیدارها وگفت وگوها با طالبان می افزاید. تعدادی ازطالبان شناخته شده که پس ازحملۀ قوای ایساف افغانستان را ترک گفته بودند، به هرترتیبی که بود، برای آمدن دوباره به قدرت از طرف مدافعین خویش آماده شدند. آنها همواره خروج قوای خارجی را برای دست کشی ازکشتار ها پی شرط میگذارند. زیرا می دانند که پس از آن می توانند با پشتیبانی پاکستان وچهره های مانند حمید گل وتمام آی اس آی وروحانیت سیاسی آن کشور، بازهم افغانستان را زیر کنترول وارادۀ خود داشته باشند. رهبران کشورهای خارج مستقر درافغانستان هم به این نتیجه رسیده اند که قوای خود را از افغانستان بیرون بکشند. بنابرآن بابمباردمان اهداف غیرنظامی، به نارضایتی مردم افزوده وثمرۀ آن را دو دسته به طالبان می سپارند. مقاطعه کاری و دلالی داد وستد را هم دولت افغانستان انجام میدهد.

   درین گیر و دار با وجودی که در پشت پرده دیدارهای معامله گرانه وجود دارد، همدیگر را ملامت و سرزنش نیز میکنند. اما وای به حال مردم مظلوم افغانستان که از دست کشتارهای هر دو طرف به ستوه آمده ورنج می برند. یک طرف با مشاهدۀ ترورهای کور، بهره برداری نموده، راه گریزمی جوید وطرف دیگر خود رابرای گرفتن قدرت نزدیکتر میکند.

ای کاش اوضاع به طرفی سمت میافت که یک دولت عادل، متکی بخود، نمایندۀ همبستگی مردم افغانستان، صلح جو، وبا روابط محترمانه با کشورهای همجواربوجود میامد. افسوس وصد افسوس که فعلا ً چنین آینده یی را نمی توان در چشم انداز دید.

  در تایید موضوع نارضایتی مردم از هر دو طرف، خبر پایان را بخوانیم :

شکایت باشندگان میوند قندهار ازبرخود دولت وطالبان

شماری از باشندگان ولسوالی میوند قندهار، ازبرخوردهای مسلحانه و خشونت ها میان نیروهای امنیتی وطالبان، شاکی بوده و می گویند هیج یک از طرفین به زندگی مردم توجه نمی کنند.

باشندگان میوند می گویند، که آنها هم ازسوی دولت و قوت های بین المللی و هم از جانب طالبان تحت فشارقرارمی گیرند، که  دربعضی موارد منجربه قتل افراد ملکی می گردد.

به گفته باشندگان محۀ همکاری بادولت، آنها را اذیت کرده و درشماری از موارد به قتل می رسانند.

این درحالی است که مسؤولان "آیساف" درجنوب کشورمی گویند، که آنها به خاطرجلوگیری از این کارپلانهای منظمی را روی دست دارند.

ساکنان میوند قندهارمی گویند، که تعدادی از مردم ازسوی نیروهای آیساف وطالبان ازمنازل شان برده شده و درنهایت کشته و یازندانی می شوند. درحالی که آنها با هیچ یک ازطرفین درگیرارتباطی ندارند.

حاجی محمد نور، یک تن از باشندگان میوند می گوید:

 یک پسر وی از سوی طالبان مسلح کشته شده و یک پسردیگر او ازسوی نیروهای بین المللی برده شده و هنوزازکشته ویا زنده بودن او هیچ اطلاعی ندارد.

وی می گوید که او مجبورشده تا کشور را ترک کند زیرا درصورت ادامۀ این روند وی نمی تواند درکشورزندگی نماید. 

خبرگزاری بست باستان

25 حوت

بشير افغان- قندهار