از قول مگـو با من، من دختر افغانـــم

غیرت بودم میـراث، از عهد نیاکانــــــــم

درخواب پرستم من، آن خاک زر افشانرا

چون سرمہ بہ چشمانم، من دختر افغانـــم

گر پشت خمیدستم، یا پیـکر لــرزانـــــــم

باعشق وطن گویا ھر لحظہ من جوانــم

در بیکسی این شہر، ھرمشکل خود را

آسان می نمایم، با یاد عزیــزانــــــــــــــــم

در سر چو گران دارم، ھر رسم رواجش را

یادش کندم بیمار، من دختر افغانــــــــــــم

از بس کہ نازنین است، خاکش را ببوسـم

قدرش را بہ دل دارم، من دختر افغانــــم

در مرگ وطندارم، ھر لحظہ بہ سوگم من

غم می فشرد قلبم، من دختر افغانـــــــــــــم

کو مجمر سوزان، در کـابـل زیبــایــــــــم

تا پیکر خود را من، آن جای بسوزانـــــم

از درد ھمی نالند، چہ مسلم و چہ ھنـــــدو

با یاد ھمہ امشب، من اشک بر افشانــــــــم