پاسخ بده کجا  ببرم خلوتم کجا

از حیط ی دو دست بلایش کنم رها

محدود خط سبز خیالات خود شوم

دور از حوالی غم او خود کنم بنا

نیلوفرم میان ِ گریبان تر ببین

در برکهّ  به حجم دل ِ تنگ ای خدا

از ریشه های عادت من یاد او ببر

دلتنگی ام به روزنه ِ روشنت گشا

 ازروز های رفته دلم چون خزان خزان

همسایه مانده ام به زمستان انزوا

از بس ز بغض حادثه هایی دلم پر است

ای چشم ِ گریه همرهی ام کن تو بیصدا

فرانکفورت

نوامبر 2010