کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

استاد واصف باختری

 

 

از خط آخر

 

 

به آن بی خونبها ماتم که شبگردی صدایش کرد

گلوگاهش برید و بر سر راهی رهایـــــــش کرد

بر آن نخل ز پا افتاده باید آفرین گفتـــــــــــــن

که نفرین ها شنود از باغبان اما دعایش کــــــرد

کبوتر های دشتی آشیان بر کهکشان سازیــــــد

من آن مرغم که نتوان با پریدن آشنایش کــــــرد

پرستوییست پیکان خورده در این آشیان ای وای

که بال زخمی او تا سزا ها را سزایش کــــــــرد

گل آواز چون در بیشهء سر نیزه ها خشکــــــید

سکوت سایه گستر همسرای با نوایش کـــــــــرد

 

سرانجام گوزن پیر در خون خفته را بنــــــــــگر

که تنها آهوی تصویر شیون در عزایش کـــــــرد

************

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٤٤                     سال دوم                          فبروری/ مارچ۲۰۰۷