اهدا به احمد حسین مبلغ و دهقان زهما که به انسان می اندیشند
نه به قوم و قبیله

کاوه شفق آهنگ

در آغاز کلمه بود....

و کلمه را من آغاز کردم
رنگین تر از خزان
زیباتر از بهار
بهشت و دوزخم را در روانش دماندم
در مغاره های کوهستان تنهائیم بردمش
                                               تا در دم را تنفس کند
در جنگلهای انبوهِ آرزوهایم
                                   مهمانش کردم
                                   تا هوای آزادیم را بنوشد

آبش دادم
نانش دادم
بزرگش کردم
آنچنانکه آسمان آیینه یی شد کوچک
و خود، بندهِ ی بتی شدم
                                   که چیزی نبود
                                   جز ترس بزرگ من از تنهایی
                                   و کلمه را من آغاز کردم...



19.102000 شهر فرانکفورت، المان

قصهء نایاب

شاید افسانه سرا نقش بُده، آب شده
شاید افسانه شنو خسته شده خواب شده

باور سبزشدن سنگ شده صخره شده
باورعشق، لجن خنده یی مرداب شده

روزها سوخته، آلوده ز خاکستر و دود
تشت خورشید پُر از آتش سیماب شده

خوی تسلیم شکسته است برو برگ غرور
لب خونین تبرزن گل شاداب شده

روشنی صاعقه یی لحظه یی بیداری بود
خوابِ این قوم، سیه پرده مهتاب شده

یا که افسانه سرا قصه ندارد دیگر
یا که افسانه یی ما قصه نایاب شده

09.12.2006

************