|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
آرش آذیش
نوستالژی
دراین سایه سار
که نعش ِ خودرا
به دشواری می کشم
پچ پچه ی با خود
هم غرقِ ِ شب می شود
ونوستالژی ِ مهر و باور
پخلوچه ی شکنجه ای ست
که اندام ِ واژه را
کرخت می کند.
***
رنگین کمان ِ روًیا
بهار را اگر به یادم می آورد
از زندگی هم می سرودم.
25اکتبر 2000
************ |
