محمد زرگر پور

  جلا ل

شاخه به شاخه  می پرد مرغ شکسته بال من

نغمه روز گار شد ، زخمه آه و نا ل من

من به جما ل زندگی سوز جلا ل گفته ام

گرم کرشمه ای بود طالع خوش خيا ل من

ما يده وصا ل او می دهد آبروی  دل

نيم نگاه او کند فا ش زبان حا ل  من

گه به زمان سپرده ام  گه به  طبيب  برده ام

دل نشود دگر  به  ما ، اين   د ل  پا يما ل من

عمر کشيده  ام به غم ، صبر  دگر  نميتوان

خنده  و لب گز يد نش کرده  خرا ب حا ل من

فصل ثوا ب و جام ها ، شط  شراب و کام ها

برده قرار  آرزو از  کف ماه و سا ل من  .

************