کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

رفعت حسینی

 

از نسلِِ  اولِِ  زیبایی

 

 

آنگاه
دنیا دنیا طهارت کامل
در چشم ها و سینهء من خفت
                           جا گرفت
لب تشنه یی شدم برای دیدنِ تسخیر ماه و سال
وز بهر چهرهء یک زن که خود
از نسل اول زیبایی
                                           بود !

****

او،
شیدایی برهنه
و جرقه های بوسه های مرا
                                        می فهمید
وز اینکه با بلندی یک فکر و خصلتش
از آتش قبیله سخن می گفتم
هرگز متعجب نمی شدو می گفت:
(( مثل عقاب باش!
            لب را مبند
                                   هرگز
                                               این کهنه آبشار دنائت
                                                                       از کوهستار منحط تاریخ
                                                                                               آمده ست!))

****

آن زن، دریغ، مُرد
                        اما
از نسل اول زیبایی بود!!

 

 

************

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٤٢                      سال دوم                          جنوری ۲۰۰۷