|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
آرش آذیش
معاد
شناور بر مردابِ لحظه ها
هستی را در آسمانی بی خورشید
رصد میکنم
بیزار ازمیانه حالی
بیزار از پرچین های ِ مخنث
که نه راه اند نه دیوار
پنهان و عریانی ام را
*** دوبا ره می آ یم
نه بدانگونه که فکر ِ
رختخوابی مرا زاده باشد
می آیم
بدانگونه که ذهن ِ گهواره رابتوانم خواند
می آیم
بدانگونه که زهرسایه های ِ
درختان همسایه را
درپس ِ پرچین های ِ کوتوله
واحساس گیاه را بتوانم دید میآیم
دوباره می آیم...
آشباخ 94
*********** |
