کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بشير سخاورز

 

 

پنجره شاد زمين

 

١

 

ز باغ بگذشتم

زمين ز پنجره ای شاد سوی من می ديد

و ماه مي خنديد

ستاره مي آمد

به دست هاي من از عشق دانه مي افشاند.

چه خوب مي ديدم

كه عشق می روييد

صداي زنجره موسيقي عجيبی داشت

و آبشار تنك

شعر حافظانه به لب.

  

٢

 

تن حرير تو در آن سپيد بهرامه

بسان موج سبك-

مي رقصيد٬

و انحناي دل انگيز گرم اندامت

بسان وادی نشناخته مرا می خواند

و من سفر كردم

در آن زمين آن شب.

 

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٣٩                       سال دوم                           نومبر ٢٠٠٦