داکتر اکرم عثمان
عزیزان هموطن دیوالی مبارک !
ما در آستانهء
برگزاری جشن دیرینسال و شادی آفرین « دیوالی » قرار داریم.
این رسم خجسته که
مبتنی بر ارجگذاری ارزش های والای چون روشنایی، خوشدلی، وفاق، همدلی و تسامح میباشد
هم در باورهای قدیم و هم در پنداشت های جدید ما ریشه دارد و از اصالت خاصی برخوردار
میباشد.
برخی از سنن باستانی ما، مختص باورمندان فلسفه و آئین هندویسم نمیباشند بلکه در گذر
زمانه ها و استحالهء فرهنگها در یکدیگر آن سنن و اعیاد به شکل های دیگر در عصر حاضر
نیز بازتاب یافته و خبر از همزیستی ثقافت های بومی ما میدهد.
مراسم دیوالی از چنین منزلتی برخوردار میباشد و فراخوانیست انسانی که تمام اقشار و
گروه های جامعهء ما را به اخوت و برادری بیشتر فرا میخواند.
سوگمندانه باید اعتراف کرد که بدترین مشکل جامعهء ما نبود ویا ضعف اعتدال سیاسی
میباشد. موقعیت های گوناگون فرهنگی و جغرافیایی و معاشی که ما همه به قدر قدرت و
نفوذ اجتماعی خویش از اعمال ستم بر مستعصفان و لایه های آسیب پذیر جامعهء ما دریغ
نورزیده ایم و در بیشتر دورانها برادران مظلوم ما اعم از هندو و سیکهـ از آن مظالم
مزمن و ناروا و ضدانسانی نصیب فراوان برده اند که در حقیقت داغ و لکهء ننگی بر دامن
فرهنگ ما میباشد.
اکنون فرصت آن فرا رسیده که فرهنگ ستیزی و خام اندیشی را ترک کنیم و با ذهنیتی فارغ
از تبعیض و خشونت و دوئی، برادران هموطن و تاریخی خویش را حرمت بگذاریم و با
سعهءصدر و بزرگواری تلافی مانات کنیم.
شرط هموطنی مشارکت صادقانه در غم و شادی یکدیگر است و چنین مشارکتی از حسن رفتار در
برابر اقلیت های دینی و قومی سرچشمه میگیرد.
برروشنفکران ماست که افزونتر از گذشته به مقام شامخ تبار انسان بیندیشند و نیک
بدانند که از چنان موضعی "همه" باهم برابر و برادریم.
بنی آمد اعضای
یکدیـــگراند
که در آفرینش ز یک
گوهرند
چو عضوی به
دردآورد روزگار
دگر
عضوها
را نماند
قـــــــــرار
تو کز محنت دیگران
بـــــــیغمی
نشاید که
نامت
نهــــــــــــند
آدمی
سعدی شیرازی
*********** |