داکتر رازق رویین

حیرانی

این هوای گلو گیر
                        لعنتی
از کدام سوی می وزد
                        برمن
شاید از مغرب مرگ من !

(())(())(())

در هر بهاری
اندک هوایی می خواهم
از کوهستانی
                        باک و بلند

(())(())(())

ای هوای تازهء شرقی
معشوق شرقی من
باری بر من بگذر !
                                   راه نفسم گرفته
و،
تنگست دلم

(())(())(())

گوزنی راه ماننده ام
                        اینجا
زخمین
            آواره
                        جدا از کوهستانی
کز آن
                        هوایی بر او نمی وزد
                                   به دلاسایی
نفسم تنگست.

***********