کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 سيدنورالحق صبا
 

 

 


هد يه  


مرد مردانه
سفت مى بندم كمرگاه ستبرم را
با گلين شالى كه دارم از پدر ميراث
مى زنم سنجاق
                 روى سينه تعويذى كه مادر داد
يك صراحى ميكشم سر
                        از هواى آبى صحرا
مست مستانه
مى روم از پلكان ابر ها بالا
بى كه ترسم دل بلرزاند
بى كه از پيكان رهگيران بينديشم
مىگشايم قفل درب آسمان را با كليد عشق
سكهء مهتاب را
                با يك دو دامن از همان گلها كه مى بينى
هديه مى آرم برايت
تا بسازى گردن آويزى
تو زمينى نيستى زيبا !
حيفم آيد گوشوارت جز شقايق هاى دشت آسمان باشد.
 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٣٢                          سال دوم                               جولای/ اگست ٢٠٠٦