کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

به همین قلم:

 

[١]

 

[٢]

 

[٣]

 

[٤]

 

[۵]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لیلا صراحت روشنی

 

 

 

چند رباعی

 

 

تاریکترین سرود تنهای شــــــــبم

بیتاب ترین عاشق غوغای شـــبم

نه تشنهء تیره گی و تنـهایی شب

من دیده به راه نور فردای شـــبم

 

«»«»«»«»«»

 

با خنجر درد سیــــــــنه چاکم کردی

زندانی شهر بند خــــــــــــاکم کردی

بیگانه ز تو، ز خود، زهستی گـشتم

در آتش بیـــــــــخودی هلاکم کردی

 

«»«»«»«»«»

 

ما باور صبح را به جان کاشته ایم

خون را نفس ســــــحر نپداشته ایم

بر رغم شب ســــــــرد و سیاه یلدا

همرنگ بـــــهار پرچم افراشته ایم

 

«»«»«»«»«»

 

دستت به نوازش سحر میـــــــماند

چشمت به طلوع شعر تر میــــماند

غوغای نگاهت به غزلهای خــــدا

یادت به سپیدهء ظــــــــــفر میماند

 

«»«»«»«»«»

 

خورشید بر آسمان شب میشـــــکند

فریاد غروب با تعب میشـــــــــکند

همگام طلوع درد از چـــــــشم ترم

نجوای ترانه یی به لب میـــــشکند

 

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٣١                          سال دوم                               جولای ٢٠٠٦