کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شعر تازه یی از

رفعت حسینی

 

 

 

سفرهای دستم

 

 

در آن شب

در آن شب که مهتاب

آیینه یی بود

ز سوی حضورِ درختان اقرا

صدایی

صدایی

         هم مانندِ صیح صباوت

پراگنده می گشت.

 

«»««»«»«»«»

 

در آن شب که مهتاب

آیینه یی بود

سفرهای دستم

ز راه شب گیسوانت

به آرامش روح آرام

                   در خواب

                            می ماند.

«»««»«»«»«»

 

شکستند

شکستند مهتاب آیینه سان را

و ویرانی روزهای صمیمی

و خاموشی لحظه هایم

                   به آغاز

                            پیوست.

«»««»«»«»«»

 

ز ویرانی لحظه ها، پس

به مانندهً باد

تو

         یک ياد دیرینه گشتی!

 

 

 

 

 

تحریر دوم

با اندک تغییر، می 2006 عیسوی

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٣٠                           سال دوم                                   جون/جولای ٢٠٠٦